dinsdag 28 mei 2013

Loslaten

"Ga jij dit jaar ook mee op schoolreis" vraagt een vader aan me op het schoolplein.
Ik kijk hem verbaasd aan.
"We hebben toch nog helemaal geen formulier gehad om ons op te geven?"
"Jawel hoor, zeker twee weken geleden", antwoordt hij.

Een ogenblik later komt dochterlief aanlopen. De staartjes die ik vanochtend heb gemaakt zijn verdwenen en haar losse haren wapperen in de wind.
Op weg naar huis vraag ik haar naar het formulier. "Heb je dat vergeten te geven? Zit het misschien nog in je tas?"
Haar hoofd kleurt rood.
"Ik heb het bij het oud papier gedaan", biecht ze dan op en kijkt wijselijk de andere kant op.
"Maar maak je niet druk", voegt ze eraan toe. "Er zijn genoeg ouders hoor en bovendien is het op een donderdag en dan moet je werken."

Zo, die zit.


Ik denk terug aan de voorgaande schoolreisjes. 
"Mama, je gaat toch wel mee he?"
"Tuurlijk schat, ik neem gewoon vrij die dag."
En ik was erbij. 
Elk jaar weer. 
Omdat dochterlief dat nu eenmaal fijner vond.
(En ik stiekem ook)

Maar nu wordt mijn aanwezigheid niet meer zo op prijs gesteld. En dus kan ik me morgen niet druk maken  of ze teveel snoept in de bus. Of ze het niet te koud of te warm heeft. En of ze echt wel in die hoge achtbanen moet gaan. 

Ik heb het niet meer in de hand.
Loslaten noemen ze dat.

Ik geloof dat ik er niet zo goed in ben....





53 opmerkingen:

  1. haha, je dochter is een kind naar mijn hart ! amai, gaan jullie mee op schoolreis in nederland? ik geef les in de lagere school in belgië en pffff ik zou zot worden als er ouders meegingen.....niet slecht bedoeld hè, maar die moeien zich toch graag, of stellen andere regels of ......nee nee,wij gaan liever op schoolreis zonder
    geniet morgen van je grote en zelfstandige dochter!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lastig is dat hè maar het komt goed hoor.
    Ik was juist van plan over 2 weken niét mee te gaan op schoolreis (Naardermeer), maar juf vroeg me toch weer omdat ze nog niet genoeg ouders had. Dus... ga ik maar weer. En dit keer vind het het eigenlijk wel prettig want ze gaan het water op zag ik in het programma.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hi,hi tja Carolien, kleine meisjes worden groot ;-)) en het is heel duidelijk dat jou dochter op weg is naar zelfstandig zijn, heerlijk toch!!Wees maar trots op haar en loslaten is inderdaad heeeellll moeilijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Kleine meisjes worden groot! Dikke knuffel! Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Och ja dat zal zeker even slikken zijn geweest. Ondanks dat ik geen kinderen heb kan ik me goed voorstellen hoe lastig dat is. Kleine meisjes worden groot! ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh help, de keiharde wereld van groter worden!
    Volgensmij heb je wel iets heel erg goed gedaan als ze nu zelfstandig wil worden. Sterkte met loslaten!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Loslaten valt inderdaad niet mee, onze oudste heeft al een paar maanden haar rijbewijs en ik moet er nog altijd aan wennen wanneer ze met mijn auto weg rijdt...toch een beetje bang dat er iets gebeurt.

    Het hoort er bij maar het is toch slikken, wanneer je dochter ook jou aan het loslaten is...

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een meidje! Zij helpt je met loslaten...;-)
    Maar moeilijk blijft het hè? Ik zit me stiekem een beetje zorgen te maken over het kamp waar meneertje bijna naartoe gaat....
    Vertrouwen hebben maar hè ;-)?

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik háát loslaten..... maar het komt altijd goed!! Sterkte en voor je dochter veel plezier!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hey die lieve Lien ja ik kan me voorstellen dat dat even slikken is dat je nu niet meer mee 'hoeft'. Goed van haar dat ze het toch durft op te biechten, ook dat zegt mij genoeg. Ze wist natuurlijk dat je je wellicht gepasseerd zou voelen en wilde je gevoelens niet kwetsen.

    Voor mij was het allemaal net effe wat makkelijker omdat ik de mijne al vanaf vier jaar heb moeten leren loslaten omdat ze dan bij haar vader was.
    Maar ik ben altijd blij als ik iets van haar hoor zoals nu heb ik haar ook bijna vier weken niet gezien gehad. Ze was nog op vakantie met haar vriend (in de Dominaanse Republiek) toen wij op vakantie gingen, maar hebben via whatsapp contact gehad en ze heeft me gebeld toen ze weer thuis was.

    Succes meis, doe het maar lekker stapje voor stapje dat moeilijke loslaten. Knuff!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hh ja dat is moeilijk, loslaten... gelukkig hebben mijnmeiden dit nooit gedaan. Ik mocht altijd mee, met een ander groepje. Fijne dag. Groetjes paula

    BeantwoordenVerwijderen
  12. tjaa...bij ons op school(jenapplan) gaan ze al vanaf groep 3 op schoolkamp een paar dagen !!!
    en dat is moeilijk...voral voor de mama's :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Je dochter wordt groot! Ze maakt ineens een grote stap.. en dat is best even slikken voor een mama.. loslaten.. telkens een beetje.. maar het blijft moeilijk..
    Succes morgen en ik hoop dat ze aan het eind van de dag enthousiast haar belevenissen aan je vertelt:)

    lieve groetjes, Tjits

    BeantwoordenVerwijderen
  14. hier gaan ze vrijdag naar duinrell.. Ik mocht mee, maar zag het deze keer zelf niet zitten. Mijn jongste is 5 en gaat voor 't eerst. Oudste is 10 en mag zonder begeleiding rondlopen. Ik ga maar extra werken dan gaat de dag een beetje sneller ;)
    sterkte, ze heeft vast een geweldige dag..

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Jaa Lien kleine kinderen worden groot. Ik herken het helemaal. En mijn moeder riep altijd kleine kinderen kleine zorgen grote kinderen grote zorgen en ik denk dat ze gelijk heeft. Die oudste van mijn nu 17 en je raad het al uitgaan feestjes en nou moet ik bekennen dat het hier thuis nog wel meevalt maar het is natuurlijk ook goed ze moeten niet bij hun ouders blijven zitten ze moeten de wijde wereld in.
    En echt toch gaat dat geleidelijk aan hoor. Ik wens je sterkte als dochter lief op schoolreis is en je weet hoe het gaat want je bent dus al verschillende keren mee geweest. Fijne dag hier weer regen en grijs vandaag ik vind het niet erg want ik ben voor de laatste keer de overloop aan het afschilderen. Word wel mooi maar ooooo wat is het veel werk, veel schuine kanten en het plafon oo zeer arm ik zei laatst nog waarom hebben we geen gips wanden ff sausen en hup klaar. Maar was geen optie voor ons huis. Jeetje wat dwaal ik af gezellige dag.
    Groetjes Petra.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Oei, duidelijk. Ik moest een beetje gniffelen, ze had het zo slim aangepakt en dan wordt ze toch nog betrapt.
    Succes vandaag, als je een beetje op mij lijkt, vraag je je vandaag de hele tijd af hoe het gaat.

    Groetjes,
    Lia

    BeantwoordenVerwijderen
  17. a ja dat is moeilijk,vind ik ook zo moeilijk,succes enne sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Misschien is het wel goed voor jou Lien dat je er dit jaar niet bij bent,klinkt misschien hard maar loslaten moet je leren als ouders.Zolang die kleine grote meid jou vertrouwen niet geschaad heeft op een onaanvaardbare wijze is er geen vuiltje aan de lucht.
    Neem het verbergen van het inschrijfformulier sportief op en laat dat ook merken aan dochterlief,toon niet die teleurstelling aan haar want dan bestaat de kans dat ze steeds meer voor zich zal houden om jou als moeder niet te kwetsen.

    En denk niet dat wanneer ze eenmaal groot is en op eigen benen kan staan dat die moederlijke bezorgdheid over gaat,hier zijn de kinderen al lang volwassen en hebben zelf al grote kinderen....en toch....blijft die bezorgdheid om hun allemaal een rol spelen,ook al zie ik met eigen ogen dat dat helemaal niet nodig is omdat ze het stuk voor stuk geweldig goed doen in hun leventje.

    Hoop dat je dochter de schoolreis van haar leven heeft;-)
    ....en jij... gaat ''gewoon'' heel hard werken op die donderdag dan vliegt de tijd voorbij.

    Lieve groet☺☺☺
    Ger


    BeantwoordenVerwijderen
  19. Ha, wat een lief en herkenbaar blogje...

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wat een leuk en herkenbaar verhaal om te lezen en wat een goed idee van je dochter om het op deze manier voor zichzelf op te lossen. Gewoon bij het oud papier doen, haha. Tja, loslaten als moeder is één van de lastigste dingen maar kunnen we ook gewoon leren, zij het soms met pijn en moeite.
    Ik hoop dat het je een beetje gaat lukken morgen als je op je werk bent, als het aan je dochter ligt is het geen enkel probleem!

    groetjes, Famke

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Au, en herkenbaar. Loslaten is zo moeilijk! Maar stukje bij beetje worden ze groot... Liefs MiM

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Ja, daar komen de veranderingen aan van je kleine grote dochter. Het is 'loslaten' voor jullie beiden! Zij zal zich willen evenaren aan haar vriendinnetjes die alleen op schoolreis gaan. Spannende dag voor haar.
    En zoals jij de afgelopen jaren op haar klasgenootjes hebt gelet zullen andere begeleiders dat op haar doen. Spannende dag voor jou.
    Veel succes en werkse.
    Groetjes, Ingrid.

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Zeg maar Paddy hoor!
    Hoor veel lieve verhalen over jou!
    Gelukkig hoef ik ik (nog) niet los te laten, eigenlijk moet ik het juist stimuleren omdat mijn lieve meisjes verlegen zijn en niet durven. Maar die tijd zal voor mij nog wel komen dat het andersom zo is!
    Succes!!! X

    BeantwoordenVerwijderen
  24. oef.....al moest ik stiekum wel lachen om de subtiele hint van dochterlief...Nee loslaten is ook niet mijn ding....graag alles onder moeders vleugels en dan heb ik niet eens eigen kinderen :)
    X Es

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Oef, ik dacht dat het steeds makkelijker zou worden. Zoonlief is pas/al 7 jaar en ik moet er aan wennen dat hij op schoolreis gaat. Ik dacht dat het beter zou worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Ooit zo herkenbaar ...en nu dochterlief 29 jaar is en zwanger is van haar eerste kindje en in mijn ogen zo ver weg woont, vind ik het soms nog altijd moeilijk...

    Liefs
    Marjo

    BeantwoordenVerwijderen
  27. oooh, zo herkenbaar... bij ons is de schoolreis een kamp van een nachtje. Wat was ik ook dit jaar weer blij dat een van ons mee mocht. Voor volgend schooljaar wacht onze 7 jarige een nieuwe school..loslaten.. waarom is daar geen cursus voor..

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Oh dat dametje heeft het gewoon zelf geregeld dat mama haar af en toe moet los laten, stoer!

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Dat heeft ze op haar eigen manier heel handig opgelost.
    Loslaten is niet gemakkelijk.... We hebben het ook moeten doen... Maar als je na een poos ziet dat alles goed gaat, dan ben je nog zo fier. Het voornaamste is dat de goede band blijft bestaan.

    Groetjes,
    Jeanine

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Begrijpelijk. En ik sluit me aan bij wat Jeanine hier boven erover zegt.

    Wat staan die gekleurde kleren op de foto jullie trouwens goed!! :) :)

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Dan worden ze ineens groot. En loslaten is en blijft moeilijk. Wel goed dat ze eerlijk heeft verteld dat het briefje bij het oud papier is beland ;)
    Liefs, Melanie

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Dochterlief heeft het goed voor zichzelf opgelost, hoewel haar eerlijkheid wel weer aandoenlijk is.
    Ik denk dat je iedere keer opnieuw moet loslaten. Alles wat ze voor de eerste keer zonder haar moeder zelfstandig gaat doen. Nu gaat het om een schoolreisje, straks gaat het om de middelbare school en waarschijnlijk nog allerlei dingen daar tussen in.
    Volgens mij komt het wel goed.
    Ik wens je veel sterkte!

    Liefs, Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Hahaha, sorry hoor, maar ik moest wel even lachen om je dochter. Maar ik begrijp je gevoelens :)

    Groetjes,
    Karin

    BeantwoordenVerwijderen
  34. Lijkt mij ook moeilijk,heb dan wel geen kinderen,maar als ik het zo lees,ja kleine meisjes worden groot,fijne avond,lieve groet Musje.

    BeantwoordenVerwijderen
  35. Mooi verhaal...
    Ik geloof dat hier ook zo iemand op de bank zit :-(

    BeantwoordenVerwijderen
  36. Auch, niet makkelijk dat loslaten, maar oefening baart kunst?

    BeantwoordenVerwijderen
  37. Wat lief Carolien....loslaten..ze bedoelt het goed hoor:) maar o wat kun je als moeder moeite hebben met deze momenten.
    Wens je dochter een heel fijne reis!

    Lieve groetjes!!

    BeantwoordenVerwijderen
  38. Ach, wat schattig dat ze het op die manier heeft gedaan..bijna om je te ontzien :) Succes die dag!!

    BeantwoordenVerwijderen
  39. Djuu toch.. zou bij mij ook wreed dubbel zijn ;-s

    BeantwoordenVerwijderen
  40. tja...dat blijft lastig...vind ik ook.
    Gelukkig kunnen we het in kleine stapjes doen en gaan ze niet direct op kamers ;-)

    Lieve gr. Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  41. Ja heel vreemd je kleine meiske wordt groot. Maar weet je deze moederkloek zegt dat het echt went....

    BeantwoordenVerwijderen
  42. Ha die Lien, ik zie dat iedereen het al gezegd heeft kleine meisjes.... Ik wens jou een fijne dag vandaag en vanavond lekker samen de dag doorspreken ze heeft je vast van alles te vertellen. Groetjes Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  43. oef dat hakt er wel in inderdaad..... Jeetje. Wel fijn dat ze het eerlijk opbiecht... maar toch...

    BeantwoordenVerwijderen
  44. Herken dat gevoel zo goed, loslaten is het moeilijkste dat er is en wat een wijze woorden hè, liefs en sterke( ik neem aan dat het deze donderdag is ) dikste knuffel liefs Esther.

    BeantwoordenVerwijderen
  45. Ik vertelde maandag ook dat ik mee op schoolreisje mocht. Nou niet met die van mij, zei de oudste meteen! Nee hoor , kon ik haar gerust stellen, met de jongste, die het inderdaad wel heel leuk vond. Maar ja? Hoe lang gaat dat nog duren.
    Een heel herkenbaar verhaal dus.

    Groetjes Anja

    BeantwoordenVerwijderen
  46. Jehoeft er niet goed in te zijn hoor ,het gaat vanzelf en soms doet het een beetje pijn ............maar als je ziet dat ze er wel bij varen word je weer blij
    Lieve groet marloeskreatief

    BeantwoordenVerwijderen
  47. hahahah herken het wel heb drie van die dochters alleen al heel groot ...tja niet altijd leuk maar loslaten is niet in de steek laten al voelt dat als moeder wel.zo... het is de gene de kans geven om op eigen benen te staan ...komt allemaal goed ...fijn weekend vast lieve groet rosita

    BeantwoordenVerwijderen
  48. Een herkenbare post... kleine meisjes worden groot (onze dochter is inmiddels 10...), maar loslaten blijft lastig!

    Lieve groet, Miranda

    ps. Heeft dochterlief trouwens genoten van haar schoolreisje?

    BeantwoordenVerwijderen
  49. Ja, dat hebben ze er bij de geboorte niet bijverteld hé, dat loslaten zo moeilijk is :-) Ik heb er voor de moment eentje in zijn eerste jaar hoger onderwijs zitten en hij komt drie weken niet naar huis omdat hij beter leert op zijn kot dan thuis ... oké ... au ... maar oké ... ik snap het ... maar au ... zucht, loslaten ... :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  50. Hahahaha... ik (en ik denk met mij, alle mama's) herken het allemaal, maar dit is het bewijs dat je haar goed heb opgevoed! vol zelf vertrouwen, gaat ze het leven door! en das zo belangrijk, vooral als ze straks naar de middelbare gaat, oei wat zijn die meiden daar hard zeg, ik merk het aan de meiden hier, ze maken je maar breken je ook... je mag trots zijn op je zelf!
    X

    BeantwoordenVerwijderen
  51. Hahaha, oeps! Van een oud-collega hoorde ik dat haar 10-jaar oude dochter pas riep: Mam, je mag me niet meer naar school brengen. Je loopt zo raar.' Dus mijn oud-collega collega zegt: hoezo loop ik raar? Maar haar dochter was onverbiddelijk: Je loopt raar en mag niet meer mee naar school. Euh, oké. Dus Lien, dit is het begin: binnenkort loop je raar, zijn je grappen niet meer leuk en over je haar zullen we het al helemaal niet hebben! ;-) Uit wraak zou ik gewoon écht gek gaan lopen en paars haar nemen!!
    Groetjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  52. En? Is het goed gegaan toen? En nu? We zijn twee jaar verder en je hebt vast weer andere dingen los moeten laten. Ik hoop voor je dat het begint te wennen, maar ieder stapje losser is toch een stapje over een enorme kei hé.
    Groetjes weer

    BeantwoordenVerwijderen

Lief dat je een berichtje achterlaat!