woensdag 19 november 2014

Goed moederschap

"Nee, dat mag ik niet van mijn moeder".
Ik hoor het dochterlief resoluut zeggen als haar vriendin vraagt om samen op de fiets de stad in te gaan.
Mijn adem stokt in mijn keel.
Ik heb het lang weten te negeren, maar het moet.
Tientallen kinderen doen het. Elke ochtend zie ik ze voorbij fietsen, met hun tas achterop. En na school naar hun clubje of vrienden toe. Nog jonger dan zij. En geen ouder in de buurt te bekennen die kijkt of het wel goed gaat.

 
Het moet.
Volgend jaar gaat ze naar het middelbaar onderwijs. Dan kan ze beter nu al wennen. 
 
"Het mag best hoor", zeg ik dan, met een overtuigende zekerheid die me zelf nog het meest verbaast. Voordat ik me kan bedenken, haast ik me naar de schuur om haar fiets onder het stof vandaan te halen.
 
"Weet je het zeker?"
Ik negeer haar vragende blik en duw de fiets in haar handen.
"Ga nou maar", commandeer ik.
Verbijsterd vertrekken de twee prille tieners op pad.
 

'Goed uitkijken!'
'Netjes achter elkaar fietsen'.
'Niet te hard de berg af!'
Het liefst zou ik haar al deze zinnen naroepen, maar ik slik ze netjes in. Zoals een goede moeder betaamt.
"Veel plezier" is het enige dat ik hen toewens.

Gewoon.
Omdat dat soort dingen nu eenmaal moeten....

36 opmerkingen:

  1. moeilijk he,ik weet het ,maar wat super knap van je dat je de stap hebt gezet,en wat zal je dochter trots thuis komen straks.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat sterk van je! 'Opvoeden is loslaten' zeggen ze, maar ze zeggen er niet bij dat dat zo moeilijk is...
    Groetjes weer

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Goed gedaan! Loslaten is heel belangrijk, maar soms ook moeilijk.

    Groeten van Juffrouw Mier

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo moeilijk om ze te laten gaan, ik weet er alles van toen ze voor het eerst in de stad naar school gingen op de fiets, help..... Maar het gaat altijd goed, want loslaten is belangrijk, ook al zijn wij bloednerveus.
    Groet,
    Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oeh, herkenbaar! Loslaten, vooral als het je oudste is. Hier zit oudste nu in brugklas, en de eerste middagjes shoppen zijn inmiddels geweest. En volgens mij riep ik er na 'veel plezier' wel 'wees voorzichtig' achteraan :-) Grtz, Esrosa

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ja, Carolien, en dit is niet de enige keer. Je zult haar nog heel wat keren moeten loslaten.
    Heb vertrouwen en goed dat je "veel plezier" zei!

    Liefs, Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Loslaten ,het valt niet mee maar de kids worden er blijer van en zelfstandige mensen

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ah ja, lastig hè, maar het moet een keer. En als je weet hoe ze is, ik neem aan voorzichtig, scheelt dat ook echt wel!
    Liefs, Linda

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Tja... weer een stapke verder met het loslaten! Knap van je...
    En oeikes... zo te zien op de foto is het wel nog een heel eind naar de stad? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Knap van je dat je haar meteen liet gaan en hen veel plezier wenste. Zo vielen je aarzelingen minder of niet op. Je hebt ze trouwens netjes ingeslikt.
    Maar O, Carolien wat zullen er nog veel van deze momenten komen. En deels groeien jullie daar ook samen in.
    S. zal genoten hebben en voor de mama een schouderklopje.
    Groetjes, Ingrid.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Dit is zo herkenbaar! Ik liet de meiden ook niet zo makkelijk overal naar toe gaan, vooral omdat mijn ervaring was dat ze in het verkeer zich niet altijd gedroegen zoals ik het graag zag ;-). Maar het is goed gekomen al viel het loslaten niet altijd mee. Je hebt een goede stap in de goede richting gezet...stoer van je!

    Liefs, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Heel goed. En ook zo herkenbaar. Loslaten is het moeilijkste van het ouderschap vind ik. Maar ook mooi om te zien hoe je lieve schatjes zich ontwikkelen tot zelfstandige pubers en volwassenen. Succes. Groetjes Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  13. O loslaten, wat een drama! Ik vond dat ook zo lastig, en nu vliegen ze overal heen! Dochterlief gaat a.s kerst weer alleen richting Nepal. Oef, ik vond Groningen eerst al ver! Succes!! XX Esther

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Heel herkenbaar. Loslaten.. ooo zo moeilijk.
    Hier nog zit de oudste pas in groep 6 maar merk wel dat je steeds meer moet gaan loslaten.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Oh, dit is lastig... Loslaten, knap van je! gr. Hennie

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Dit klinkt heel bekend in de oren...de eerste keer alleen met de bus of trein...een dag helemaal alleen op stap...
    maar een goede moeder laat dit toe met een glimlach en kramp in je buik:)

    Lieve groetjes, Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ja mam kleintjes worden groot ...!...fijne avond liefs Ria..x!

    BeantwoordenVerwijderen
  18. heel herkenbaar!

    Ik heb het met onze dochter van 25 nog moeilijk wanneer ze zo eens een hele weke in Duitsland blijft en weet dat ze met haar lief in de auto zit rond te toeren.
    Ik vraag me dan af of die jongen wel een goede chauffeur is en zo....

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Heel herkenbaar ook voor mij met kinderen en kleinkinderen.
    Jij moet leren loslaten en zij moet haar stuur niet loslaten en met handen in de lucht gaan fietsen;-)
    Stukje bij beetje naar de volwassenheid toe groeien,aan beide kanten het vertrouwen niet schaden en alles komt goed.

    Liefs,Ger

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Ze vond het vast stoer van zichzelf!
    En ik van jou ;-)...
    Liefs, Mirjam.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Ooooohhh wat herkenbaar,
    loslaten. klinkt simpel, maar dat is het niet.

    Groetjes Roos

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Goed van je ;)
    En hoe heeft ze het gehad met haar vriendin?
    Liefs, Melanie

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Ik herken het....maar voor mij iets wat al weer een aantal jaartjes achter me ligt. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  24. ooo zo herkenbaar! Alle dagen een klein beetje meer loslaten...nooit gedacht dat het vanbinnen zo moeilijk zou zijn en dat ik tegelijkertijd superfier zou zijn ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Zo herkenbaar ,hier was het ook zo ,is niet makkelijk ,beetje loslaten en vertrouwen , ik versta het bezorgdzijn , voor jullie beiden was dit een speciaal moment

    BeantwoordenVerwijderen
  26. O ja alle enge gevaarlijke griezels svhieten door je hoofd. Een reuze stap naar een eigen leven zonder jou

    BeantwoordenVerwijderen
  27. En ehhh het is je gelukt en het is goed gegaan😉

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Oh dat is toch een grote stap hè, heb je goed gedaan!
    Ik ben me aan het bedenken wanneer ik dochterlief voor het eerst naar school liet fietsen. Was nog toen ze op de lagere school zat...ze zat in de stad op school...het laatste jaar zekers weten want toen heb ik mijn beroerte gehad en moest ze wel alleen gaan...maar ze heeft het overleefd hoor en ik ook. Mis mijn meisje wel hoor nu ze op haar zelf woont, maar volgende week maandag gaan we samen naar de tandarts in maastricht dus kunnen we weer bij kletsen.
    Knuff!

    BeantwoordenVerwijderen
  29. He, he eindelijk nu echt kerstvakantie!
    Ik heb een half uur geleden het laatste mailtje met teksten van kerstliedjes naar ouders gestuurd en de klassen pagina op de schoolsite bijgewerkt voorzien van een link naar ruim 200 foto's van hun kroost op school tijdens alle sint en kerst activiteiten en dan nu eerst alle berichten bij jou bijlezen....eindelijk!
    Ik zou bijna deze post vergeten haha
    Ja kleine meisjes worden groot, alleen op stap gezellig maar inderdaad een grote stap als moeder om los te laten!
    Het zal zeker goed zijn gegaan en het zal ook smaken naar meer voor haar...ach we vonden dat zelf op die leeftijd ook leuk maar wel spannend!
    Ik heb alles al bij gelezen dus ga nu even meteen verder je posten af.
    Liefs Maia

    BeantwoordenVerwijderen

Lief dat je een berichtje achterlaat!