vrijdag 5 augustus 2016

Mannen op leeftijd

In het veldje waar ik met de hond loop, wemelt het van ‘mannen op leeftijd’.  Op alle mogelijke tijdstippen duiken ze op, in dat heerlijk relaxte tempo dat hen zo eigen is. Handen op de rug, hoofd in de lucht en één of meerdere honden die er achteraan sjokken. En altijd maken we een praatje.


Heel vaak beginnen die gesprekken over het weer.
“Wat een regen,” verzuchtte ik deze week tegen Albert die ik om zeven uur met hond Emma, een statige labradoodle, tegen het lijf liep.
“Mijn moeder zei altijd: wat je krijgt hoef je niet te kopen” antwoordde hij met een grote glimlach.

Ik kende die uitdrukking niet, maar vond hem erg mooi. Het heeft iets positiefs, waardoor je de regen als een geschenkje gaat zien. Iets dat je gratis krijgt.
Ook Hans heeft van die wijsheden. “Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen” , roept hij als ik ’s ochtends weer eens aan de riem van de Griek trek omdat ik anders te laat op mijn werk kom. Vijf jaar geleden kreeg Hans een herseninfarct, sinds die periode komt hij per scootmobiel naar het veldje. Als hij de hond niet had gehad, was het niks meer geworden met hem, zo stelt hij vast. Ik geloof het meteen.
Ik ken alle namen, zowel van de bazen als van de honden. En ook de verhalen. Mijn naam kennen ze ook, hoewel ik door de meesten steevast ‘meisje’ wordt genoemd.  Dat heeft iets vaderlijks vind ik.
Dan is er nog Jan met zijn jachthond en teckel. Jan is een jaar geleden zijn vrouw verloren en heeft het daar erg moeilijk mee. Maar toch kan hij als geen ander genieten van kleine dingen. Hij vertelt me altijd wat hij die dag gaat koken uit eigen moestuin. Jan is sowieso van de details. Vertelt me hoe goed of slecht hij geslapen heeft en op welk tijdstip hij wakker werd. En af en toe trekt hij zijn broekspijp omhoog om me te laten zien hoe goed zijn psoriasis geneest.

 
(Deze foto maakte ik vorig jaar op Sicilië)
Intussen geniet ik elke dag van de gesprekken. Misschien omdat ik nooit een opa heb gehad en mijn vader jong is gestorven? Ze hebben iets rustgevends over zich, die oudere mannen. Maken zich niet meer zo druk en zijn meester in het relativeren.  Een lesje mindfulness op de vroege ochtend.
Zomaar voor niets.
En wat je krijgt, hoef je niet te kopen....
Toch?

Liefs,
Carolien

23 opmerkingen:

  1. Wat een heerlijk verhaal. Alsof ik. Even met je meeliep in het park. Van mij mag je er een vervolgverhaal van maken hoor......

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heerlijk toch ?...fijn weekend geniet ....x

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een ontzettend lief stukje is dit. Even een momentje geduld om te luisteren naar de verhalen van die heren op leeftijd. Wat een levenswijsheden zitten daar achter. Heerlijk...
    Goed idee van dat bankje!
    En anders zelf een bankje regelen bij de Kringloop?
    Fijn weekend,
    Liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooi blogje, niets meer aan toe te voegen! Fijn weekend. Groetjes Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Geloof me,die mannen genieten ook van het gesprek met jou. Ik ben van die leeftijd en vind het leuk om met jongeren(met hond) te praten.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Een heel simpel gegeven maar zo een leuk verhaal. Inderdaad alsof je erbij bent geweest.
    Zo kun je van alle simpele dingen iets moois maken.
    oh ik ken alleen de namen van de honden

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een mooi verhaal, Carolien!
    Laat ik zo mijn hart indalen!
    Fijn weekend!

    Liefs, Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  8. inderdaad een mooi verhaal!
    en als eveneens hondbezitter zou ik iedereen een hond aanraden,je krijgt altijd aanspraak en op je wandeling kom je altijd wel iets tegen,waarmee je dan weer met een verhaal naar huis gaat.fijn weekend debora

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Gezellig zo'n honde veldje, er is altijd wel aanspraak en een (leugen)bankje is geen gek idee, ik zie de mannetjes al zitten.
    Pijp in de mond en leunend op hun wandelstok!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een mooie post om te lezen...het gaat tenslotte over warmte tussen mensen onderling.

    Achter mijn huis...op acceptabele afstand...zit een hondenuitlaatveld. Ik kan vanuit mijn tuin niet zien of er gemoedelijke gesprekken plaatsvinden, wel hoor ik dat er door enkele eigenaren heel hard wordt geschreeuwd. En ook niet even. Vooral tegen de honden, maar soms ook tegen iemand anders. Hier nodigt het dus totaal niet uit om een hond aan te willen schaffen ;-).

    Fijn weekend! Liefs, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Eigenlijk te gek voor woorden dat we het hier met z'n allen zó bijzonder vinden dat mensen onderweg een praatje met elkaar maken.
    Heb het me al vaker afgevraagd waarom mensen in de stad,zelfs sommige mensen uit mijn straat elkaar straal voorbij lopen alsof de ander lucht is,zonder een enkel woord of begroeting.
    Ga ik nou honderd meter van huis de heide op of de natuur in dan wordt ik door iedereen ook mensen die mij niet kennen begroet en vaak komt het ook tot een praatje.
    Ook tijdens avond wandelingetje in dorpen tijdens vakanties in binnen en buitenland valt het mij altijd op dat mensen elkaar op zijn minst begroeten met een goede avond of met de woorden;ook aan de wandel een luchtje scheppen etc,
    Het lijkt of mensen socialer naar elkaar toe worden wanneer ze in bezit van hond zijn of klein kindje bij zich hebben in wandelwagen dat zijn ook van die ''weekmakertjes''
    Ik ken trouwens ook zo'n man op leeftijd die samen met overbuurman en zijn hond bijna elke avond dik paar uur gaan wandelen in de natuur of gewoon in de woonwijk en dan met hele verhalen thuis komt over wat hij zo onderweg allemaal voor gesprekken voerde met vreemde mensen maar wel vriendelijke die nog tijd hebben of maken voor de ander.

    Heel leuk om te lezen dat jij ook in zo'n sociale omgeving met je Griek gaat wandelen☺
    Jij schrijft altijd zo heerlijk sappig een eind weg,je zou een boek kunnen schrijven.....Het meisje en de Griek....de titel heb je al;-))

    Bedankt voor het delen en fijn en zonnig weekeind,Ger



    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk dat het komt door de rust die je ervaart als je wandelt in het groen, dan groet iedereen en kletst, in de stad is alles druk en snel.

      Verwijderen
  12. Heerlijke blogpost weer, ik heb er van genoten en zeker en vast (lekker in 't Vlaams ;)) genieten de mannen ook van jouw sprankelende persoonlijkheid en de tijd die je voor ze neemt. Dikke knuffels namens de mannen op leeftijd en natuurlijk ook van mij :D.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik kom hier net bij je blog uit en wat een mooie post heb je geschreven!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik kom hier net bij je blog uit en wat een mooie post heb je geschreven!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. In één woord: geweldig! Daar kan geen buurthuis tegen op! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ja mooi stukje, herkenbaar ook. Vroeger in de stad waar ik woonde was zo'n bank aan het begin van de winkelstraat, rijen mannen er op. In de straat waar ik nu woon wonen bijna allen oudere mensen, onze overbuurman zit/ligt voor het raam op een, vroeger zat hij altijd op het bankje in de voortuin. Nu zwaaien we naar hem en gaan de kinderen voor het huis op straat spelen. dat vindt hij fijn. Een andere buurman zit ook altijd op een bankje in de voortuin.Iedereen groet en maakt even een praatje.Dat vindt hij fijn. Binnenkort als de hele buurt nieuwe besrating en riolering heeft komt er ook een ontmoetingsplaats met stenen gelegd als perzisch tapijtje, een watertappunt en diverse bankjes en een picknicktafel. Ik denk dat ze er graag gebruik van gaan maken!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wat fantastisch dat jij zomaar die heren tegenkomt en hun wijze lessen mag leren. En vervolgens leer jij ze weer aan ons. Als je een handtekeningactie gaat houden voor een bankje zet ik de eerste handtekening! XX Esther

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Fantastisch fijn verhaal! Doe ze de groeten die "hondenmannen"!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Een prachtig verhaal met humor, wijsheden en vooral zo menselijk.
    Ik ga vaak met een vriendin hun honden uitlaten en zij kent inderdaad ook iedere hondenbezitsters die ze tegen komt.
    Ook die hond is agressief dus oeps even die van ons aan de lijn houden en afleiden....een andere hond wil spelen dan staan we weer 10 minuten langs het veld met hun baasje te kletsen en zo gaat het inderdaad maar door.
    Ik denk dat ik als ik alleen was ook een hond zou hebben maar hier in huis is er eentje allergieën en een vroeger gebeten door een hond.
    Die mannen op leeftijd vinden het zeker gezellig met jou te babbelen, jij straalt ook vertrouwen uit denk ik zo.
    Dus het genieten is zeker wederzijds.
    Heerlijk om jouw blogposten te lezen, steeds zo leuk, onverwacht en anders.
    Tot zo maar weer want ik ven er nog niet.
    Groetjes Maia

    BeantwoordenVerwijderen

Lief dat je een berichtje achterlaat!