vrijdag 2 november 2018

De zesde klas

Ik ben nog van de tijd dat je op de basisschool over klassen sprak. Wat nu groep 8 heet, was toen de zesde klas.


Vorige week hadden we een reunie met die klas. Dankzij social media wisten we maar liefst 28 klasgenoten op te trommelen. Sommigen kom ik nog wel eens tegen, maar een aantal had ik helemaal uit het oog verloren. We hadden allemaal foto's verzameld uit die tijd en ook poeziealbums of andere herinneringen en die werden de hele avond op een groot scherm getoond. 

Ik vond het vooral leuk om te zien hoe verschillend levens kunnen lopen. De een had al een dochter van 21 in het buitenland, terwijl een ander binnenkort voor het eerst vader gaat worden. En terwijl de een thuisblijfmoeder was, werkt de ander als bestuurder bij een grote organisatie. 

En de knapste meisjes van de klas, bleken ineens niet meer zo knap.


Maf om te zien welke details je als kind allemaal opslaat over vroeger. Zo wist ik nog dat ze bij mijn vriendinnetje Marja een trapleuning van touw hadden. En zij herinnert zich bij mij nog het merk boter dat we op het brood aten.

Iedereen herinnerde zich Johan, die doodsbang over het schoolplein rende als de schooltandarts er was. En Olav die met zijn lessenaartje meer buiten de klas zat dan erin. Ze waren er allemaal.

Op de achtergrond zag ik steeds beelden van vroeger voorbij komen op dat grote scherm. Foto's die ik nog nooit eerder had gezien. Op de meeste foto's moet je me met een vergrootglas zoeken. Altijd ergens achteraan, op de achtergrond. Zo herinner ik me die tijd ook. Ik was onzeker, rustig en wilde vooral niet opvallen.

Het leukste van de avond was misschien wel dat ik me realiseerde dat ik me nu helemaal niet meer druk maak hoe mensen over me denken.

Soms heeft iets tijd nodig, ..... meer dan dertig jaar in dit geval.
Maar beter laat dan nooit. Toch?

Liefs,
Carolien

24 opmerkingen:

  1. Het ontroert mij altijd, al die levens met pieken en dalen! Wat fijn hè, dat je blij bent met wat er van je geworden is :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. heel herkenbaar, de klassen, onbelangrijke dingen die je je van vroeger herinnert, poezie-albums. En ik was ook zo: zoveel mogelijk proberen niet op te vallen. Het is wel een heel stuk verbeterd maar helaas kan ik nog steeds niet zeggen dat ik me er niet druk over maak. Ik zou het heel graag willen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het lukt mij ook niet altijd hoor, maar meestal wel! Dat is het mooie aan ouder worden :-)

      Verwijderen
  3. Leuk hoor iedereen van toen weer te zien ....en ja zo leuk poëzie albums.....zit me net weer te bedenken waar heb ik ze gelaten?...groetjes Ria x ❤️ Fijn weekend !

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Lien, dat is nou ook toevallig wij zijn net terug van vakantie naar Down Under. Daar is mijn moeders vriendin naartoe verhuis 60 jaar geleden,met haar ouders en broers en zussen en ze/wij hebben nog steeds contact. Laat ze nou haar poëzie album te voorschijn halen, dat we daar om de koffie waren echt SUPER leuk daar had mijn moeder, en mijn tante (zus van moeder) toen in geschreven. Heb er allemaal foto's van gemaakt en aan mijn moeder laten zien ze vond het zo leuk.
    En dan reünie leuk hoor hebben wij jaren geleden ook gehad van lagere school. Erg leuk om te zien/horen hoe het met iedereen is gegaan. Gezellig weekend groetjes Petra

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat leuk zeg! Ik heb ook een aantal foto's gemaakt en naar mensen gestuurd. Ik heb van mezelf uit die tijd niks meer terug gezien, ben ik eigenlijk ook wel benieuwd naar! Ik had je e-mail adres niet daarom kon ik niet reageren. Dat had ik onder je reactie gezet, maar volgens mij heb jij dat dan weer gemist? Hopelijk lees je dit wel! Mail me even je e-mail adres als je wilt: bartencarolien@planet.nl

      Verwijderen
  5. Ohh en Lien ik heb in een reactie gevraagd voor adres van Jos om kaartje te sturen. Maar heb nog niets van je ontvangen, ben je het vergeten of heb je mijn reactie gemist? Zou het nog graag van je krijgen zodat ik alsnog een kaartje kan sturen.
    Groetjes Petra.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat leuk hé zo'n reünie!
    Ook ik ben van de tijd van de zesde klas en het was een meisjesschool. De jongensschool lag aan de andere kant van de weg.
    Oh dat poesie-album (zo noemden we dat)! Het gedichtje stond ook in de mijne. Helaas ben ik de mijne -ik had er 2 want ik ging op de mavo gewoon door😉- kwijt geraakt (dankzij een niet zo leuke schoonmoeder 😢) en dat vind ik nog steeds jammer. Geniet maar lekker van het af en toe doorbladeren!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh dat is echt jammer zeg! Ik heb er nog 3 en voor mijn dochter vroeger ook eentje aangelegd! Zijn toch mooie tijdsdocumenten. Wat grappig dat jij nog op een meisjesschool hebt gezeten!

      Verwijderen
  7. Wat leuk,om iedereen weer eens terug te zien, en spreken. Bijzonder als iedereen moeite doet,om er bij te zijn.Zegt ook wel wat over de sfeer, die er was.♥ Groetjes , Lucette

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ja ook het onderwijs is veranderd, ik werk er natuurlijk en we moeten vaak aan vrienden uit België of oudere mensen uitleggen dat groep 8 inderdaad klas 6 van vroeger is.
    Sommige mensen zeggen dan...nou ja dat leer ik nooit, ze bedelen dat went nooit denk ik haha.
    Poëzie albums , zo leuk, veel leuker dan de vriendenboekje van nu!
    Ik heb er ook nog twee liggen waar ik geregeld in kijk hoor!
    Leuk zo'n reünie , ik heb er tijden gleden ook eentje van de zesde klas gehad maar toen zaten we alleen nog maar met meisjes in de klas bij de nonnen. Er kwamen wel meesters bij in die tijd en ik heb zelf later nog zelf op mijn eigen lagere school les gegeven met mijn eigen leraar uit de vijfde klas als collega!
    Geweldig om alle verhalen van ieders levensloop te horen zo divers en soms onverwacht anders dan je bij iemand verwacht zou hebben.
    Mooie blogpost!
    Fijn weekend!
    Groetjes Maia

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat grappig dat je nog in een meisjesklas hebt gezeten. Gemixt lijkt me toch altijd beter voor de balans. Mijn moeder heeft ook les van nonnen gehad, maar die waren erg streng. Weet niet hoe dat bij jou was?

      Verwijderen
    2. Er waren twee soorten bij ons....erg lief en erg streng haha
      Zelfvertrouwen kreeg je niet op die school overigens.

      Verwijderen
  9. Awesome blog, i always enjoy & read the post you are sharing.Thank for your very good article...!
    gclub

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Een schoolreünie is altijd een feest van herinneringen. Jou verhaal is heel herkenbaar, ik herinner me ook altijd gekke onbelangrijke dingen die er totaal niet toe doen. Ik had een vriendinnetje die soms bij ons at of ik bij haar, ik vergeet nooit dat we geen hagelslag op onze boterham deden, maar de beboterde boterham in een blikken doos met hagelslag moesten dopen. Wel een goede bezuinigingsmaatregel...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik weet niet of ik zou willen haan naar zo'n zesde klas reünie. Op de basisschool werd ik gepest. De scholen er na werden de tijden steeds beter. Vooral bij de beroepsopleiding voelde ik me op mijn plek. Ik was altijd al erg mezelf, ging niet met de stroom mee. Dat kon men daar wel waarderen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah niet leuk dat je herinneringen minder leuk zijn! Gelukkig heb je daarna mooie herinneringen gekregen!

      Verwijderen
  12. Leuk, zo'n reunie. Ik heb ook nog poeziealbums. Kan me niet meer alle kinderen herinneren.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat heb ik ook; er zitten een paar bij die me niets zeggen?

      Verwijderen
  13. A trip down memory lane. Het is fijn als je met plezier op je basisschooltijd terug kijkt. Ik doe dat ook maar er zijn mensen die dat niet doen en dat lijkt me vreselijk. Dat probeer ik altijd in mijn achterhoofd te houden als ik aan het werk ben.
    groetjes Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je staat voor de klas dan begrijp ik? Super belangrijk inderdaad dat daar aandacht voor is!!

      Verwijderen

Lief dat je een berichtje achterlaat!