Afgelopen maand was ik op bezoek bij de Moestuinman. Althans, zo noemt hij zich op Instagram. Ooit was Simon manager bij een commercieel bedrijf, maar tijdens een burn out besloot hij wat zaadjes te planten. En dat bracht hem zoveel rust, dat hij zich ging verdiepen in het moestuinieren. Dat is inmiddels zijn beroep. In samenwerking met IVN maakt hij de wereld een beetje groener, waaronder schoolpleinen.
Het planten achter glas werd niet zo'n succes. De aarde leek constant droog en dan weer had ik teveel water gegeven waardoor ze slap hingen. Ik besloot buiten aan de slag te gaan met mini stekjes van het tuincentrum. Goede grond, netjes uit elkaar.... maar de dag erna was er niets over. Het enige bewijs dat er iets had gestaan was een slijmerig slakkenspoor.
Ineens ging een belletje rinkelen. Dus daarom groeit mijn wilde wingerd niet. En waar zijn die andere plantjes die ik vorig najaar bestelde omdat oktober het beste seizoen was om te planten? Het enige wat ik in de grond zie zijn de kaartjes die bij de plant horen. Hebben de slakken nu werkelijk alles opgegeten of ben ik gewoon te ongeduldig?
Inmiddels heb ik de rest van de zaadjes gezaaid in bakken veilig boven de grond en de eerste sprietjes komen uit. Dat moestuinieren is toch niet zo mijn ding.
Geen moestuinvrouw hier.
Maar erover schrijven vind ik dan wel weer leuk....