Dementie

 "Ik heb twee eitjes van de kippen voor je meegenomen". Ik stop ze voorzichtig in haar handen zodat ze niet breken. 
"Heb jij kippen?" vraagt ze en kijkt van haar handen naar mij.
"Dat wist ik niet. Hoe lang al?"
Ik kijk naar haar en merk dat ik schrik.
"Al heel lang" stamel ik. Ik wilde er nog aan toevoegen: "dat weet je toch?" maar ik slik het nog net in.

We nemen plaats aan de tuintafel waar de theepot en koekjes al klaar staan. Deze vrouw, laten we haar J. noemen, ken ik al mijn hele leven. Ze is twintig jaar ouder en een soort tweede moeder voor me. Een van de slimste mensen die ik ken en daarbij super lief en betrokken. Toen ik vorige maand naar Parijs ging stond ze de avond ervoor aan de deur met een zak drop en een heel lief kaartje om me goede reis te wensen. Zoals ze dat bij elke vakantie doet.

Een tijdje terug vertelde ze me dat ze zoveel vergat en zich daar zorgen om maakte. "Och dat zal toch wel meevallen" probeerde ik het weg te wuiven. maar het viel niet mee. Dat werd duidelijk toen ze me vertelde dat ze tot twee keer toe de weg kwijt was. De laatste keer op weg naar de tandarts. Ze wist het niet meer. Haar man is haar komen zoeken. Nog steeds probeer ik het in mijn hoofd minder erg te maken. Misschien was er een wegomlegging of iets dergelijks en had ze alleen even een black out? Want ik merkte toch verder niets aan haar?

Vanuit mijn werk in de ouderenzorg heb ik veel te maken met dementie. Ik schrijf er regelmatig over. Vorige week nog interviewde ik twee bewoners over hun werkzaamheden in het dierenverblijf. meegaan in het verhaal, geduld hebben, niet tegenspreken en niet teveel vragen stellen. Maar wat weet ik er eigenlijk écht van? Gelukkig heb ik het zelf nog nooit zelf van dichtbij meegemaakt. Tot nu dus.

En hoewel het gesprek die middag heel gezellig verliep, bleef dat ene zinnetje aan het begin hangen. "Heb jij kippen?" Dat is iets wat ze echt wel weet. maar dus ook niet. Ik blijf me afvragen hoe zo'n proces in je hoofd gaat. Hoe die stukjes informatie beetje bij beetje afbrokkelen. Wordt zoiets elke week erger? Kan het stabiel blijven? Kun je het proces vertragen? Waarom zij? Ik besef me ineens dat ik er bar weinig vanaf weet. 

Misschien maar goed. Dan hoef ik me niet druk te maken om de antwoorden...    

 

Five on Friday

Eindelijk weer eens een 'Five on friday'. Het is een handige rubriek als je gewoon een paar kleine momenten wilt delen. Oftewel mijn belevenissen van de afgelopen tijd in vijf foto's:

1. Ommetjes lopen

Ik liep heel wat ommetjes de afgelopen tijd. Dat doe ik normaal ook al, maar nu installeerde ik de app omdat we gedurende vier weken bedrijfsgroep waren gestart om beweging te stimuleren in de vorm van een competitie. Meer dan 100 collega's deden mee en ... ik won! Volgende week mag ik mijn prijs ophalen, ik ben erg benieuwd!

2. Getuige bij een huwelijk

Een van mijn beste vriendinnen trouwde stiekem en ik mocht getuige zijn. Het was zonder twijfel een van de beste bruiloften ooit! Een dag en avond met een gouden randje.  

3. Voor het raam!

Daar hang je dan, met je column voor het raam van een klus-huis. Haha, mijn collega ontdekte dit tijdens haar ommetje met de hond. "Je hangt voor het raam" appte ze. Beter dat dan bij het oud papier :)

4. De Carolien

Natuurlijk ben ik nog steeds aan het ontspullen. Een derde van mijn mega challenge zit erop. Nu was de muurkast aan de beurt en daarin bevinden zich de meeste spullen 'van vroeger': van oude scripties en talloze fotoalbums tot kindertekeningen en... deze uitgaves van Carolien. Ik had vroeger ook al mijn eigen magazine, haha! Deze gaan uiteraard niet weg.

5. Caminootje

Ja, we liepen er weer een! Een heerlijke route door het Limburgse Simpelveld waar de laatste restjes bloesems en de eerste knopjes vochten om gezien te worden. En deze nieuwsgierige koe die een kijkje nam. Ik vind het zo fijn dat we deze nieuwe caminootjes hebben ontdekt en met nog zo'n 15 te gaan kunnen we voorlopig vooruit! 

Hoe was jouw week?

Liefs,
Carolien

Paris je t'aime!

Er werd vaak over gesproken, maar corona gooide steeds roet in het eten. Toen ik me onlangs opnieuw voorzichtig durfde te gaan oriënteren voor een citytrip met dochterlief, bleek mijn zus precies hetzelfde van plan met haar dochter. 'Waarom gaan we niet samen', stelde zij voor. En dat deden we! 

Oh ik hou van Parijs! Ik was er voor het eerst toen ik twintig was met mijn beste vriendin. We hadden een geweldige tijd en kwamen hevig verliefd terug. En niet alleen op de stad...

De tweede keer was zeker tien jaar later, toen ik net verkering had met B. En inmiddels zitten er alweer twintig jaar tussen... Zo leuk om dit samen met mijn dochter, zus en nichtje te doen!

Ik vond niet eens dat er veel was veranderd. Sommige dingen herinnerde ik me nog precies. Ik vond de sfeer af en toe wel bedreigend. Opdringerige verkopers die je bij de arm pakten of naliepen. Ik moet zeggen dat ik blij ben dat dochter er niet met een vriendin alleen was, zoals ik destijds.

De Eiffeltoren had ik veel kleiner in herinnering. Meestal is het andersom, dat je je dingen groter herinnert. Maar ik was verbaasd door zijn omvang! 

Of misschien keek ik onbewust door de ogen van de meiden?

We hebben ontzettend veel gezien, gedaan en gelopen. 

De metro in zo'n drukke stad is toch iedere keer weer een ervaring vind ik. 

We hadden een appartement heel dichtbij de Notre Dame.

Gehuurd van een local, dat leek ons wel eens leuk. En dat was het ook, alleen was de zoektocht naar de sleutel nog wel een dingetje. Die hing in een kluisje bij een plaatselijke supermarkt. Toen we hem eenmaal hadden, klopte de code niet. Bleken we in het verkeerde appartement te zitten. Eenmaal in het goede appartement bleek de etage niet te kloppen. Het zou de tweede etage zijn, maar ook daar woonde iemand anders. We hebben in onze zoektocht heel wat locals gesproken.

Volgende keer toch maar gewoon weer een hotel!

Ontbijtgelegenheden waren er genoeg. Was nog lastig kiezen..

En met de lunch natuurlijk een crêpe!

 

Hoewel we ook langs de Champs Elysees slenterden, vond ik de kleine winkelstraatjes toch het leukst, zoals dit boekwinkeltje.

En op elke hoek van de straat waren mijn lievelingsbloemetjes te koop: lelietjes van Dalen. Ik liet me later vertellen dat Fransen elkaar op 1 mei, de Dag van de Arbeid, deze bloemetjes cadeau geven. 

Ik had graag een bosje gekocht, maar dat was een beetje onhandig. Wat ik wel meenam was deze Franse baret. Ik kon hem gewoon niet laten liggen. De verkoper ging hem heel zorgvuldig op mijn hoofd 'draperen' , vanaf een afstandje keek hij ernaar en weer terug... hij was niet snel tevreden.  

Dus tja, toen hield ik hem ook maar op en waande me even een echte Parisienne. Tot schaamte van de meiden (lol).

Die cappuccino's zijn trouwens net taartjes, haha.

Natuurlijk mocht ook een bezoekje aan die indrukwekkende Sacre Coeur niet ontbreken. Wat is het toch een prachtplek. Jammer van al die agressieve verkopers op weg erheen. 

En hoewel het dus al jaren geleden is dat ik er was, wist ik feilloos de plek naar Montmartre te vinden.

Deze tekst stond op een tafeltje in het plaatselijke café. Ik probeer nog steeds te ontcijferen wat er staat. iemand een idee? 

Zelfs het station is hier een pareltje. 

We reisden met de Thalys. Vertrokken om 8 uur in de ochtend in Luik (bij Maastricht) en waren om klokslag 10 uur in Parijs. Dat is voor ons dichterbij dan naar Amsterdam. 

De sleutel inleveren was ook weer een dingetje. Want dat moest dan weer op een andere plek: een wasserette die 24/7 open was. Maar ik kwam niet bij het kluisje omdat daar een zwerver lag te slapen. Voorzichtig duwde ik hem een beetje opzij. Tja, ook dat is Parijs. 

Au revoir!

Wat vind jij het mooiste aan Parijs?

Liefs,
Carolien

Op pelgrimstocht(je)

We liepen er weer een! Een Caminootje dat deel uitmaakt van de bekende pelgrimsroute. Dit keer door Scheulder in Zuid-Limburg (uiteraard). Een mooie route met mooi weer!

We liepen weer door velden en bossen. Van alles wat.

En er is meestal ook een stukje bebouwde kom bij. 

Dat vind ik zelf wel zo leuk. Want dan zie je dit soort tafereeltjes:

Kijk eens wat een grappig idee: een gepimpte kruiwagen.

Hoe zuidelijker je gaat, hoe Roomser. 

Ik dacht dus dat ik een minibieb spotte in de voortuin, 

maar het bleek een soort van kapelletje te zijn:

En soms gemetseld in de muur van een woonhuis:

En natuurlijk langs de kant van de weggetjes.

De orchideeëntuin in het Gerendal was helaas nog niet open, 

pas vanaf mei, maar dit schaapje maakte veel goed :)

Het was weer een heerlijke tocht.

Op naar de volgende!

Liefs,

Carolien

Intussen bij Pakje Boek...

Ik weet nog heel goed dat ik de eerste vijftig euro had verdiend met de verkoop van tweedehands boeken op Instagram (@PakjeBoek). Heel trots ging ik het biljet afgeven bij de dierenopvang waarvoor ik de actie was gestart. Inmiddels staat de teller op € 4400,-. Een uit de hand gelopen actie dus :)

 

Bij Pakje Boek koop je niet alleen een boek, maar krijg je gelijk een cadeautje. Want alle boeken worden ingepakt. Ik weet niet of het dat was, maar het idee bleek aan te slaan! Maar nog mooier: er kwamen vanuit alle hoeken boeken aangewaaid. Dus als ik al wilde stoppen, dan had ik genoeg reden om door te gaan. 

En nu ik bijna door mijn kaartjes heen was, kreeg ik een mail van Studentendrukwerk. Ik mocht iets uitzoeken op hun site in ruil voor een blogpost. Dus ik liet nieuwe kaartjes drukken en ben er super blij mee.

Natuurlijk in de stijl waarmee ik ben gestart: op kraftpapier. Want ook dat bleek hier mogelijk. 

Het is een heel gebruiksvriendelijke website om zelf iets te ontwerpen.

  Daarnaast bestelde ik ook nog deze vintage kaartjes om de boeken mee op te leuken:

Ik ben echt enorm tevreden over studentendrukwerk. De naam vermoedt het al: je bestelt hier drukwerk tegen betaalbare prijzen. En hoewel ik niet vaak commerciële blogs maak, wilde ik dit toch met jullie delen. Want je kunt er van alles laten maken: van je eigen magazine (zo leuk, wil ik echt nog eens doen) tot collegeblokken, uitnodigingen, visitekaartjes, banners, kalenders, bekers en nog veel meer! 

Heel soms denk ik wel eens aan stoppen met de verkoop. Het neemt veel tijd in beslag, met name het verzenden van de boeken. Maar als ik bij de opvang kom, dan weet ik weer waarvoor ik het doe. Het geld komt er zo ontzettend goed van pas. Bovendien is er een kip naar me vernoemd :) En dan heb ik nu ook nog deze leuke kaartjes! Tja.... voorlopig ga ik dus nog door. Op naar de vijfduizend euro!

Studentendrukwerk, bedankt voor dit mooie gebaar!

Liefs,

Carolien

P.S. Via deze link ga je rechtstreeks naar de kaarten, maar kijk dus vooral ook eens naar de rest van het aanbod!

Paashaasje DIY

Zijn jullie klaar voor de paasdagen? Eitjes geverfd? Broodjes in huis? Bloemetjes op tafel? Dan ontbreekt alleen nog dit leuke haasje, maar dat heb je in een kwartiertje af, dus let's go!

Wat heb je nodig?

• eierdoosje
• schaar
• stiften of verf
• een fineliner
• een strikje
• een paspartout
• lijmpistool

Knip de uitstekende delen van het eierdoosje uit (zie stippellijn op de foto) of snijd deze met een scherp mesje los en neem aan de bovenkant de twee oortjes mee. Handig om het vooraf even af te tekenen. Vervolgens teken je het gezichtje erop en maak je de binnenkant van de oren roze. Geef hem een vrolijk strikje en natuurlijk een Paasbeste outfit! Dan nog een leuk passe partout zoeken en klaar is je Paashaas. Het leukste is om een achtergrond van kraft papier te gebruiken, dat past mooi bij het ruwe materiaal van het doosje. 

De passe partout komt trouwens uit een oude Daphne's Diary, maar je kunt hem natuurlijk ook zelf tekenen als je wilt.

Rest mij alleen nog jullie hele fijne Paasdagen te wensen!

Liefs,

Carolien

100 dagen ontspullen en wat het me brengt

Zondag ben ik 100 dagen aan het ontspullen. Een vierde van mijn mega challenge zit er op. Wat brengt het me? Deze lessen leerde ik tot nu toe.

• Spullen kosten tijd. Hoe dan, was mijn eerste reactie op deze wijsheid uit het boek van Kondo. Maar ik heb gemerkt dat het waar is. Ik kan niet goed uitleggen waar het in zit, maar ik begrijp deze uitspraak nu al veel beter.  
• Veel spullen maken je hoofd onrustig. Druk huis, druk hoofd. Voor mij gaat die regel zeker op.
• Door te ontspullen weet je weer wat je precies hebt en waar alles ligt. Tegelijk met ontspullen maak ik ook schoon (geen overbodige luxe in dit huis haha). Ik maak een kast of la eerst helemaal leeg, maak hem schoon en ruim hem dan opnieuw in, zodat ik ook echt elk object in mijn handen heb gehad. De vraag: 'waar ligt de schaar/ de oplader/ mijn leesbril...' komt veel minder voor!
• Met ontspullen maak je andere mensen blij. Mag ik dat echt hebben, klinkt het soms verheugd. Leuk toch, win, win!
• Ontspullen is goed voor het milieu. Een hoop gaat naar de kringloop zodat andere mensen er blij van worden. 
• Dit is voor mij de belangrijkste: ik heb echt veel minder behoefte om nieuwe spullen te kopen! En geloof me, dat is compleet nieuw voor mij. Ik loop nu een winkel in en bij het zien van al die prullaria, waarbij mijn hart vroeger een sprongetje maakte, denk ik nu: wat moet ik ermee?  

Deze kist vol knuffels was wel even een dingetje. "Ja hoor eens, het is jouw challenge en niet de mijne" zei dochterlief toen ze me bezig zag. Ja dat klopt, dus het ontspullen doe ik vooral ook met mijn eigen bezittingen. Maar na diplomatiek overleg, mag toch hier en daar ook iets van mij huisgenoten weg. 

Wil je weten wat ik zoal wegdoe? Volg me dan op Instagram @Lien_la_la. daar post ik elke dag het item dat weg gaat, als een soort stok achter de deur ook.

Ontspullen? Ook naar honderd dagen kan ik zeggen: Love it!

Liefs,
Carolien

P.S. Ben jij van het bewaren of wegdoen?