Op het menu: geen vlees

Begin dit jaar daagde ik mezelf uit om te kijken hoe lang ik het zou volhouden om helemaal geen vlees te eten. Ik at het al heel beperkt, misschien twee keer per week en biologisch, maar dat kon beter. Inmiddels is het alweer bijna december en in deze blogpost vertel ik je mijn bevindingen over mijn 'challenge'. 

Zoals gezegd at ik al vaak vegetarisch. Met een dochter die vanaf haar 13e geen vlees meer eet, werd ik al gauw creatief met alternatieven. Waarom ik het dan toch nog at? Omdat ik het bij sommige gerechten miste. Een stamppot met een vegetarische bal en dus ook geen jus, vind ik niet lekker. En een stoofpotje op zijn tijd laat de keuken zo lekker ruiken...

Maar ik werd strenger voor mezelf en schrapte  die nu gewoon van het menu. De maand januari verliep heel goed en ook februari ging me moeiteloos af. Maart, april.... nog steeds geen vlees op het menu. Ik kon me niet voorstellen dat ik ooit weer overstag zou gaan, maar dat gebeurde in mei...

Op onze trouwdag gaan we vaak Grieks eten (want ooit in Griekenland getrouwd), maar het was een drukke werkdag en dus stelde B. voor het eten online te bestellen. Aan mij de eer. Ik keek bij vegetarische gerechten en zag welgeteld één pitabroodje. Ik trok mijn neus op, want in een ooghoek had ik de souvlaki's en gyros ook al voorbij zien komen. Ik had er zo'n zin in! Voor ik het wist drukte ik op de bestelknop.

Het smaakte me heerlijk, maar toch voelde ik ook de teleurstelling. De rest van de maand raakte ik geen vlees meer aan, ook in juni, juli en augustus niet.

In september gingen we op teamuitje naar de Efteling. We wilden in het pannenkoekenrestaurant de dag afsluiten maar daar was het heel erg druk, dus we besloten voor een wegrestaurant te gaan. Dat werd de jachthut (voel je 'm al aankomen?) Het was inmiddels 19 uur en ik rammelde van de honger. De vegetarische paddenstoelenrisotto kon me op dat moment niet bekoren en ik ging voor de tweede keer overstag: het werd de schnitzel.

Bij die twee keren is het vooralsnog gebleven. En ja soms eet ik ook nog vis en dat is ook een dier. Maar je moet ergens beginnen toch? Misschien werkt deze optie voor mij wel het beste: geen vlees met 2 of 3 uitzonderingen per jaar. Ik weet in ieder geval wel dat ik niet meer terug ga naar hoe het was, het zal echt bij uitzonderingen blijven. En wie weet kan ik ooit volmondig zeggen dat ik vegetariër ben. Want dat is wel waar ik naartoe wil....

Liefs, Carolien

PS Eet jij wel of geen vlees?     

Perfecte plaatjes en poppetjes

Een van mijn favoriete tv-programma's is Het Perfecte Plaatje. Een tijdje terug hadden ze een hele leuke opdracht met miniatuurpoppetjes. Dat zou ik ook wel eens willen proberen! En mijn overbuurvrouw bleek zo'n setje te hebben. Dus ging ik aan de slag.

 

De schildertjes vind ik het leukst! Die kun je van alles laten verven: van de lippen van je dochter tot de smeuïge Nutella-pasta!

Je kunt ze vinden in winkels voor modeltreinen of op Marktplaats. Het merk is Noch en dan kun je het beste kiezen voor H0. Die zijn het 'grootst' en nog een beetje hanteerbaar. 

De avonturiers zijn ook grappig! Die kun je bergen (of in dit geval pompoenen) laten beklimmen. 

Of insectenhotels...

Soms sluipen ze in je kleding als echte mottenballen :)

Ook leuk: een mini-fotograaf. daar herken ik mezelf dan weer in.

En nu blijken ze ook adventskalenders te hebben met 24 kleine poppetjes. Dat klinkt wel heel gezellig! Nog even over nadenken...

Intussen maakt deze schilder zich al een beetje klaar voor kerst!

Liefs, Carolien

Een magazine vol mensen

Als jong meisje leek het me leuk om 'later' voor een magazine te werken. Om die droom te visualiseren begon ik mijn eigen blad: de Carolien. Die kwam trouw elke maand uit in getekende versie (een computer was er nog niet).  Jaren later mocht ik als tekstschrijver mijn bijdrage leveren aan echte magazines: van een blad over Italiaans eten tot diverse zorgmagazines. En nu ben ik betrokken bij de totstandkoming van een heel nieuw lifestylemagazine dat huis aan huis in onze regio wordt verspreid: MENS.

Het magazine gaat, hoe kan het ook anders, over mensen. De naam bedacht ik oorspronkelijk als een 'werktitel' maar hij is overeind gebleven en iedereen was enthousiast. Voorheen 'moesten' de geinterviewden in ons blad ook allemaal klant of bewoner zijn. Dat maakte het tot een echt organisatieblaadje. Maar als grootste zorgorganisatie in de regio hebben we ook op het gebied van preventie en vitaliteit een belangrijke taak. En dus gaan we nu daar meer op focussen. Met als raakvlakken eigen regie, vitaliteit en goed in je vel zitten.

Mijn collega en ik kregen alle vrijheid om er iets moois van te maken, uiteraard wel met tussentijdse evaluatierondes :) Maar die doorstonden we zonder concessies te hoeven doen aan onze ideeën. In deze blogpost laat ik jullie meekijken met een aantal artikelen die ik voor dit eerste nummer schreef.

In gesprek met een foodblogger

Ik volg al een tijdje foodblogger Renate. Ze kan toveren met groenten en maakt de lekkerste cruesli. Dit recept van haar deelde ik al eerder op mijn blog. Nu schoof ik aan bij haar thuis aan de keukentafel en ze vertelde me openhartig over haar leven en de rol die voeding daarin speelt. Na afloop mocht ik van haar zelfgemaakte pannenkoekjes proeven.

Mensen met een missie

Op weg naar mijn werk kom ik langs een huis waar in de voortuin een deelkastje staat. Wie zou daar achter zitten, vroeg ik me vaker af? En hoe werkt dat dan? Gelukkig stond ook zij open voor een interview en vertelde me alles over wat zij noemt 'haar derde kindje'.  Een soort minibieb maar dan met levensmiddelen voor mensen die het minder breed hebben. Hoe lief! 

O

Wandelen met bezinning

Natuurlijk mocht ook de camino-man niet ontbreken. De initiatiefnemer achter die Limburgse caminootjes die ik regelmatig met mijn vriendin loop en hier deel. Hoe mooi is het als je 80+ bent en zoiets kunt opzetten? Deze Peter was van plan de Santiago di Compostello voor de derde keer te lopen, toen zijn vrouw overleed.  Toen besloot hij de pelgrimstochten naar hier te halen.

Op het bankje

Fenna was een beetje buiten mijn comfortzone. En ik buiten die van haar! Mijn collega en ik bedachten de rubriek 'op het bankje' waarbij ik naast een willekeurig iemand op een bankje ga zitten en over dat gesprek schrijf. Ik liep eerst een blauwtje: twee mannen die dat maar niks vonden. Maar de tweede bank was raak. Fenna zat aan de rand van de vijver haar boterham te eten in de lunchpauze. We hadden een super leuk gesprek waarin ze vertelde hoe ze haar kennis vanuit haar beroep als juriste inzet om als vrijwilliger te bemiddelen in burenruzies. Ze paste er qua onderwerp naadloos bij. 

Dierenliefde

En natuurlijk mocht ook een dier niet ontbreken, ook al gaat het blad over mensen :) Ilona gaat met haar paardje Smokey langs hospices en verpleeghuizen voor mensen met dementie om wat liefde en aandacht te verspreiden. Een paard voelt schijnbaar feilloos aan hoe wij mensen ons voelen. 

Smokey kwam zelfs naar kantoor voor de fotoshoot wat natuurlijk erg hilarisch was. Ik mocht ook nog even op hem passen toen zijn baasje naar het toilet ging :)  

Liefde voor taal

Dajandra tenslotte leerde als kind nooit goed lezen en schrijven. Ze schaamde zich daar eerst voor, maar uiteindelijk trok ze zelf aan de bel en ging op cursus. Inmiddels is zij taalambassadeur en helpt ze anderen mensen met hun 'coming out'. 

De onderwerpen raken mij persoonlijk wat het extra leuk maakt. Het magazine werd afgelopen zaterdag op onze zorgbeurs gepresenteerd. Een groot deel van alle geinterviewden was daarbij aanwezig om het eerste nummer in ontvangst te nemen.  

Vanaf deze week valt het hier in de regio in de bus bij 90.000 mensen. En intussen staat alweer een nieuw interview op de agenda voor nummer 2. Super veel zin in!

Liefs,

Carolien 

 

Moois op maandag

Een tijdje terug, tijdens mijn ochtendwandeling met Ceesje, vond ik op een maandagochtend zomaar een briefje van 50 euro op straat. Ik raapte het op en naam het mee, niet goed wetende wat ik er nou mee moest.

Ik belde de politie maar zij verwezen me door naar de gemeente. "Hou het toch zelf" zeiden collega's, de eigenaar valt toch niet meer te achterhalen. Maar dat voelde toch een beetje verkeerd. Dus besloot ik het bedrag in te zeten voor 'random acts of kindness'.

Zo kocht ik er fruit en noten van voor in een weggeefkastje in de buurt. Ik kocht een straatkrant en een knuffelbeertje dat ik per post aan iemand stuurde die ziek was (via een oproep op Instagram). Ik sponsorde wat kleine doelen en kocht afgelopen week een vlaai voor de medewerkers van de dierenartsenpraktijk voor al hun goede zorgen voor Cees. 

Het bedrag werd dus goed besteed!

Het leverde me bovendien een nieuw inzicht op. Want de maandag erna zei ik tegen het thuisfront: "eens kijken wat ik vandaag tijdens het ochtendrondje weer ga vinden". En dat was een prachtige bloem, solistisch op een verder grijs bouwterrein. Ik maakte er een foto van en deelde hem op Instagram met de hashtag #mooisopmaandag. Zo werd een nieuwe traditie geboren. Elke maandagochtend iets fotograferen waar ik blij van word.

Naast bloemen, waren dat ook slakjes, vlinders, paddenstoelen of deze grappige stoeptekening, waar Ceesje voor lijkt te hebben geposeerd :)

De rondjes nu zijn heel erg klein. Als we 100 meter lopen is dat ver. Ceesje schuifelt voorzichtig wat door de straat, zijn wond moet nog echt goed helen. 

Misschien moet ik stoppen met Moois op Maandag, bedacht ik me afgelopen maandag nu mijn ochtendrondje niet meer is dan een klein stukje straat. Maar toen ineens viel mijn oog op een herfstblad in prachtige kleuren. 

Pas toen ik dichterbij kwam om de foto te maken, zag ik dat er een hartje in zat. 

 

Er is altijd wel iets moois te zien, als je maar goed om je heen kijkt...

Liefs,
Carolien

PS Dankjewel voor alle lieve reacties voor Ceesje. Hij doet het super goed, stapje voor stapje!

Ceesje

Drie jaar geleden kwam hij in ons leven. Zijn aandoenlijke foto op Facebook haalde ons alle drie over de streep. Een zwervertje van 10 uit Roemenië. Het zou beslist een uitdaging worden, maar in de coronaperiode hadden we daar wel alle tijd voor. Afgelopen maandag was zijn 'gotcha-day' zoals ze dat zo mooi noemen bij zwerfhonden. Bij gebrek aan een geboortedatum vier je de dag dat het dier bij jou aankwam. En hoewel we vorig jaar nog een heus hondenfeest organiseerden, stond er nu een zware operatie op de planning.

Hij was al wat duizelig de laatste tijd. Afgelopen vrijdag kiepte hij om. De dierenarts voelde gelijk een grote bobbel in zijn buik. Het bleek om een tumor in zijn milt te gaan. Mijn eerste gedacht was: zonder milt kun je leven toch?

Dat werd bevestigd. Maar ja, dat ding moest er wel eerst nog uit. En gezien zijn leeftijd en verzwakte toestand zou het een operatie met risico's worden. Veel tijd om na te denken hadden we niet, dus de volgende ochtend vroeg op zijn 'gotcha-day' ging hij onder het mes.

De operatie lukte en de milt met tumor bleek het formaat van een meloen te hebben, zo groot. 

Deze hele week al is hij aan het revalideren. Elke dag een stapje vooruit. Hij begint weer beetjes te eten (en krijgt natuurlijk alleen de lekkerste dingen voorgeschoteld). De dierenarts wil hem voorlopig elke ochtend even zien, maar dat is alleen maar fijn. En Ceesje begint langzaam ook weer om zich heen te kijken.

Dus geen feestelijke 'gotcha-dag' dit jaar,

Maar dat we hem nog hebben die Ceesje...
...is natuurlijk het allermooiste feestje!

Liefs,

Carolien

Workshop blauwdrukken

En dus ging ik afgelopen week die workshop blauwdrukken doen. En het was leuk! Zowel de techniek als de man die de cursus gaf. 

Hij is botanisch kunstenaar en schilderde altijd al bloemen en planten. Totdat hij een keer wat takjes in de zon liet liggen en kleurverschil zag. Hij ging zich verdiepen in het blauwdrukken en pas sinds kort geeft hij daar workshops in. Het was lekker kneuterig in een oude kelder met laag plafond. Niks geen ruime studio, maar wel hartelijkheid, Limburgse vlaai en een schatkist aan natuurvondsten waaruit we konden kiezen!

Moeilijk is het niet. Je wrijft je (aquarel)papier in met een chemisch goedje. Vervolgens dek je dit meteen af, want het is heel lichtgevoelig. Daarna zoek je de materialen en maak je een compositie.  

We startten heel eenvoudig met een boekenlegger. De volgende stap is dat je er een glasplaat op legt en het 3 minuten onder een UV-lamp schuift. Of gewoon buiten in de zon, op een zomerse dag! 

Daarna gaat het in een badje van water en azijn Hierdoor ontstaat, terwijl je kijkt, een diepe blauwe kleur op de vlakken waar het licht is gekomen. 

Alles aan een draad hangen en een kind kan de was doen :)

De print bovenaan deze pagina maakte de cursusmeneer. Die gaat in een lijstje. Maar met mijn eigen creaties ben ik ook niet ontevreden! Voor een eerste keer dan he.

Mijn vriendin die bij Natuurmonumenten werkt, had nog een dode vlinder in haar auto liggen van een excursie. Die hebben we ook nog op de plaat gezet. Waarom de vleugel geel uitsloeg was zelfs de cursusmeneer een raadsel. 

Met een starterskit kun je heel eenvoudig zelf aan de slag. Dat laat ik nog maar even achterwege. Iets met weinig tijd en teveel hobby's :)

Maar wie weet ooit nog eens.... 

Liefs,
Carolien

Teveel hobby's

Laatst zat ik met een vriendin aan de thee toen we op het onderwerp 'hobby's 'kwamen. "Ik heb geen enkele hobby" verzuchtte ze. Ze had door de jaren heen van alles geprobeerd: van sieraden maken tot kleuren voor volwassenen, maar het was het allemaal niet. Ik kan me er niks bij voorstellen.

In mijn geval is het de omgekeerde wereld. Ik vind teveel dingen leuk. Daardoor kom ik altijd tijd tekort. In het weekend zet ik nu soms zelfs de wekker om al die dingen te kunnen doen die ik wil doen. Bloggen, tuinieren, wandelen, lezen, borduren, yoga, fotograferen, boeken verkopen, rommelmarkten afstruinen, puzzelen, post maken, Frans leren ..... en zo gaat dat lijstje nog wel even door.

Er zijn ook zaken die ik mezelf opleg. Als ik een dag geen Frans doe ben ik mijn 'streak' kwijt via Duo Lingo. En als ik een maand niet borduur, dan klopt mijn jaarring niet meer. Bloggen doe ik elke vrijdag zoals jullie weten en ook de verkoop van boeken (via PakjeBoek) gaat elke week door want anders zijn er geen inkomsten voor het goede doel. Dus als ik wil minderen, wat moet er dan afvallen? Daarvoor vind ik alles weer te leuk of te belangrijk.

Vorige week zaterdag verzekerde ik B dat ik eens een dagje niks ging doen. "Waarom geloof ik dit niet" zei hij. Terecht. Want toen ik later op Instagram zag dat er pompoendagen waren bij mijn favoriete kwekerij, moest ik toch éven gaan kijken. 

En daar op die kwekerij was een kunstenaar te gast die aan eco drukken deed: van objecten uit de natuur kunst maken. Hij gaf ook workshops. En voordat ik het wist had ik me daarvoor ingeschreven. Aanstaande maandag ga ik dat doen. Gelukkig heb ik herfstvakantie zodat ik ook nog tijd heb voor al die andere dingen.... En misschien moet ik gewoon iets aan mijn vriendin overdragen? Want een leven zonder hobby's lijkt me super saai!

Heb jij ook zoveel hobby's?

Liefs,
Carolien

 

DIY: een wormenemmer maken

Wat leuk al jullie enthousiaste reacties op mijn tuinpost van vorige week. Ik kan altijd een beetje doorslaan als ik ergens enthousiast over ben. Dan lijkt mijn leven ineens alleen nog maar uit tuinieren te bestaan. Vandaag deel ik nog even een korte DIY om je grond gemakkelijk te verbeteren. En dan leid ik jullie voorlopig niet meer om de tuin. Beloofd!

Het leuke van deze DIY is dat hij super gemakkelijk is. Naast gereedschap heb je alleen een donkere emmer nodig en een terracotta schaal.

Stap 1
Die emmer die zet je op z'n kop en je zaagt of snijdt de onderkant eruit. Daarnaast boor je een aantal luchtgaten erin. Dat was het moeilijkste gedeelte.

Stap 2
Zoek een plek in je border of moestuin waar je de grond wilt verbeteren. Graaf de emmer vervolgens voor eenderde in. 

Een groot voordeel van een wormenemmer is dat de compost direct wordt opgenomen door de bodem. Je hoeft alleen maar af en toe wat gft-afval toe te voegen en het proces verloopt verder vanzelf. Een wormenemmer kan wel enkele vierkante meters aarde 'voeden' met de vruchtbare compost. 

Stap 3

Zorg voor een bodempje zaagsel en maakt dit een beetje nat (niet kletsnat). Je kunt ook karton gebruiken (bijvoorbeeld snippers van een eierdoos). Ook deze maak je vochtig.

Vervolgens gooi je er een handje vochtige bladeren op. 

En dan een handjevol keukenafval, zoals fruitschillen (geen citrus), eierschalen, koffie/thee of groenteresten. Als je dit eens per twee weken doet is dat al voldoende. Maak het wel klein, zo gaat het composteren sneller.

Stap 4

Het enige wat je nu nog nodig hebt zijn ... uh....wormen! Ik haalde er drie uit de grond en deed ze in de emmer. Vervolgens appte ik de juffrouw van de cursus trots dat mijn emmer klaar was voor gebruik.

"Hoeveel wormen heb je erin gedaan?" vroeg ze.
"Drie" tikte ik trots, waarna ze terugschreef dat ik er minstens 100 nodig had. Dat deed ze zonder emojies, dus ik weet niet of ze boos was, teleurgesteld of zich gewoon een breuk zat te lachen om zoveel onkunde.

Ik kreeg de aanvullende tip om echte compostwormen te bestellen via internet want die eten per dag drie keer hun eigen lichaamsgewicht. Een beetje zielig leek het me wel, maar ik bestelde dus 1 kilo wormen en die kwamen vandaag met de post aan.

Spannend zo'n levend pakketje. 

Ik zag eerst niets, maar toen ik een handje aarde nam krioelde het van de wormen. Gauw in de pot, deksel erop en nu kan het composteren beginnen!

En weet je wat ik nu het allerleukste vind? Die emmer die vond ik dus tijdens een wandeling met de hond, ergens verlaten in een berm. Duurzamer kun je het niet krijgen...

Het is dus een hele eenvoudige DIY. Waarom ik er dan toch drie dagen over deed? Tijdens het graven stootte ik op iets hards. Het bleek een betonblok te zijn waar volgens mijn moeder oma vroeger een paal in zette voor de waslijn. Een gigantisch groot en zwaar ding. Geen wonder dat hier nooit iets groeide!

Dus tegelijk ook een stukje familiegeschiedenis opgegraven...

Liefs,
Carolien

Natuurlijk tuinieren 8 tips

Het begon allemaal met mijn bezoekje aan de verborgen tuin. Een tuin met minstens zoveel schaduwplekken als mijn eigen, maar hier bloeiden wél heel veel bloemen en planten. Dat wilde ik ook, want het was dus schijnbaar toch mogelijk? Ik besloot een cursus te gaan doen. Natuurlijk Tuinieren.

Bij Natuurlijk Tuinieren laat je de tuin zoveel mogelijk zijn eigen gang gaan. En dat is juist wat me ook aanspreekt. Ik hoef geen gelikt gazon of smetteloze paadjes. Wat ik wel wil is kleur en veel diertjes. Inmiddels ben ik vier weken bezig en ik heb al een hoop geleerd. Deze acht tips waar ik het meest aan heb deel ik hier met jullie.

Tip 1:
Laat de schoffel in de schuur staan.

Met schoffelen verstoor je het bodemleven. Alle laagjes zijn zorgvuldig opgebouwd en dat verstoor je door er met de schoffel in te rommelen. Niet meer nodig dus!

Tip 2
Maak zelf compost

Wist je dat bemeste tuinaarde uit het tuincentrum maar een fractie voedingswaarde bevat ten opzichte van compost uit eigen tuin? B. maakte deze composthoop voor me, maar er zijn allerlei , eenvoudigere, manieren om compost te verzamelen. In vuilniszakken bijvoorbeeld, of een emmer.

Gooi er je bladeren en gemaaid gras op, maar ook keukenafval (ongekookt) en zelfs karton! Binnen 3 tot 4 maanden heb je hele vruchtbare, zwarte aarde die je kunt verdelen over je borders. 

Tip 3
Leer bladlezen

Het gaat te ver om hier helemaal op in te gaan, maar aan het blad van een plant kun je zien of hij in de zon of schaduw beter gedijt. Van oorsprong, lang voor onze tijd, waren bladeren rond. Hoe ronder het blad, hoe meer oppervlakte om het vocht vast te houden. Dus hoe beter hij gedijt in de schaduw. Dat geldt ook voor de kleur. Een donker blad doet het beter in de schaduw. En zo is er een aantal regels die ervoor zorgen dat je niet meer op het plantlabel hoeft te kijken om te weten waar je plant het beste kan staan. handig toch?

Tip 4
Bloeitijd verklapt snoeitijd

Van snoeien had ik werkelijk geen verstand. Als bloemen verdord of bruin leken, knipte ik ze af. Over het algemeen geldt: bloeitijd verklapt snoeitijd.

Bloeit je plant voor de langste dag van het jaar (21 juni) dan snoei je direct na de bloei.
Bloeit je plant na de langste dag van het jaar (dus na 21 juni) dan snoei je in maart bij de eerste ontluikingen van de natuur.

Tip 5
Maai het gras met beleid

Als je denkt: het gras moet nodig eens gemaaid worden, dan ben je vaak al te laat. In Bloeitijd mag je elke 5 dagen maaien. Haal er zoveel mogelijk af, maar maai om de bloemetjes (paardenbloem, klaver, madeliefjes) heen, want die zijn van grote waarde voor de insecten én: vang het gras niet op in een bak maar laat het liggen als voedsel voor het gazon. 

Tip 6: zorg voor gevarieerde borders

Een border met allemaal dezelfde soort bloemen is niet levendig. Varieer in grootte, kleur en structuur

Tip 7: Eenjarigen en tweejarigen zorgen voor de meeste kleur

Een magnolia is prachtig, maar bloeit maar 10 dagen per jaar, dat geldt ook voor een hoop andere vaste planten en struiken/bomen. Een- en tweejarigen daarentegen bloeien vaak van maart tot oktober! 

Tip 8

Onderzoek je eigen bodem

Je kunt heel gemakkelijk een bodemmonster nemen om te weten wat voor grond je in de tuin hebt. Je schept 10 cm aarde opzij en daaronder graaf je flink wat zand weg (een tupperware vol). verwijder stenen en wormen en vul een glazen pot met tweederde van deze aarde. Voeg eenderde water toe en schudt 1 minuut lang. Als je de pot een paar dagen laat staan zul je zien dat zich er laagjes gaan vormen. Daaruit lees je af wat voor grond je hebt? Bijvoorbeeld; Is er kleurverschil in de onderste laag en zie je korrels? Dan heb je zandgrond Is er geen kleurverschil en zie je geen korrels, dan heb je waarschijnlijk kleigrond  

Ik heb nog een paar lessen te gaan, maar ben al zoveel wijzer en bovendien is het ontzettend leuk om te doen. En mijn tuinhulpjes (zie foto boven) zijn ook blij met mijn nieuwe hobby, want samen buiten zijn is gezellig.

Heb jij iets nieuws geleerd of wist je bovenstaande al? Ben benieuwd!

Liefs,
Carolien

Zelf maken: een magazine en gezonde cruesli

Op mijn werk mag ik samen met mijn collega een heel nieuw magazine samenstellen. Het wordt een lifestyle blad ter vervanging van ons meer traditionele zorgmagazine. Mocht ik voorheen voornamelijk (zorg)klanten interviewen, nu gaan we veel breder kijken en staat vooral vitaliteit meer centraal. 

Het voelt dus een beetje als een snoepwinkel. We zijn niet meer beperkt tot het nieuws vanuit onze eigen organisatie. En dus gingen we ons eigen netwerk aanboren om aan leuke kandidaten te komen. Ik interviewde onder andere de twee tachtigers die de mini pelgrimsroutes in Limburg bedachten. Je weet wel, de caminootjes die ik al een tijd loop. Ik ging op bezoek bij een dame met een weggeefkastje in haar tuin, waar ik elke week langs rijd en blij van word. En we lieten zelfs een paard naar kantoor komen (voor een artikel over wat dieren kunnen betekenen voor bijvoorbeeld mensen met autisme of in een hospice).  

We bedachten de rubriek 'op het bankje' waarbij ik willekeurig met iemand op een bankje een gesprek aanga en daarover schrijf. Uit mijn comfortzone maar wel heel leuk!

En ook volg ik al een tijdje een foodblogger die in mijn regio woont en de lekkerste recepten deelt. Ik sprak met haar af en speciaal voor ons blad maakte ze een gezond recept. Maar dat alles mag ik natuurlijk nog niet delen.

Wel gaf ze me terzijde nog de tip voor een heerlijk cruesli recept. Net in de week dat ik op tv hoorde dat heel veel cruesli's uit de winkel zo ongezond blijken te zijn. Dat komt niet in het blad, dus ik deel dit met jullie!

Ik heb inmiddels al mijn derde portie gemaakt. Het leuke is dat je volop kunt variëren. Qua noten, maar ook qua 'bindmiddel'. In plaats van agave siroop kun je ook stroop of honing gebruiken bijvoorbeeld.

Foto en recept: Renate.

Nodig:

• twee kopjes walnoten (je kunt er ook andere noten doorheen doen, zoals hazelnoten)
• een kopje havervlokken (volkoren)
• een half kopje zonnebloempitten
• een half kopje pompoenpitten (tip: bij Action hebben ze beide soorten in 1 pakje)
• 2 eetlepels agavesiroop (of honing, of stroop)
• 2 eetlepels olijfolie of zonnebloemolie

Hak eerst de noten in stukjes en doe deze samen met de pitten in de kop en roer even. Voeg daarna de agavesiroop en olijfolie toe en roer alles goed door elkaar zodat het aan elkaar plakt. Leg het op een bakplaat in een voorverwarmde oven van 140 graden en bak het circa 35 minuten. En klaar!

De cruesli neem ik mee naar kantoor, in mijn bekertje yoghurt. Voor nieuwe energie bij het maken van het magazine. 

Het blad wordt huis aan huis verspreid in heel Oostelijk Zuid-Limburg en verschijnt vanaf begin november. Ik houd jullie op de hoogte!

Liefs,
Carolien