MENS, wat leuk om te doen!

Het blijft leuk om het magazine waaraan ik meewerk zelf thuis in de bus te krijgen. Drie keer per jaar geven wij als zorgorganisatie dit magazine uit. Het wordt huis-aan-huis verspreid in acht gemeenten. Het is het leukste onderdeel van mijn werk.  

Soms komen de onderwerpen letterlijk op mijn pad. Al eerder vertelde ik over de mevrouw die via Marktplaats keukenstoelen bij me kwam ophalen. Bleek ze een heel mooi verhaal te hebben. Als bijna tachtig jarige reist ze nog alleen de hele wereld rond. Daarover vertelde ze in dit nummer.

En bij de pluktuin waar ik altijd kom, sprak ik met de eigenaresse over haar carriereswitch: van kantoor naar een eigen bloementuin. Dat werd ook een artikel.

Vaak ook krijg ik onderwerpen via collega's door. Zo tipte een collega me dat er een Marokkaanse vrouwengroep is die ging kopen voor eenzame ouderen uit de wijk. Ik schoof aan tafel aan voor een interview en mocht ook nog mee-eten :) 

De vrouwengroep bestaat uit Marokkaanse vrouwen die allemaal vanuit hun geboorteland naar Limburg zijn gekomen. Elke donderdag komen ze samen, van jong tot oud, om te kletsen en te koken. En dat al 15 jaar lang. Deze middag kookten ze voor de buurt, wat heel goed werd ontvangen.

Zo'n vrouwenvereniging triggert me altijd wel. Samen leuke dingen doen, er voor elkaar zijn. Als ik met pensioen ben denk ik dat ik er zelf eentje ga opzetten :)

En voor de rubriek 'op het bankje' zoeken de fotograaf en ik een willekeurig bankje op in onze regio om daar naast iemand plaats te nemen en over die ontmoeting te schrijven. Deze keer was dat Lambert die net terug kwam van de bakker met een zak verse broodjes en besloot even op het bankje van de zon te genieten. Tijdens ons gesprek kwam naar voren dat hij een mini museum aan huis bleek te hebben. Grappig hoe in elk gesprek altijd iets onverwachts naar boven komt.

Het meisje op de cover wil trouwens prof voetbalster worden. Zoveel mensen, zoveel dromen.

Nu op naar het volgende nummer!

Liefs,

Carolien 

Er is post!

 Aanstaande dinsdag is het 'world postcard day'. We sturen helaas steeds minder traditionele post de laatste jaren, dat vind ik jammer. Laatst vroeg ik onze stagiair om iets per post te versturen en ik zag vanuit mijn ooghoeken dat hij aan Google ging vragen waar het adres op de envelop moest komen te staan. Hij had het nooit eerder gedaan! 

Zelf ben ik een groot liefhebber van post. Ik vertelde jullie al dat ik dit jaar mee doe aan het Zusterhood project, waarin je voor een groep 'zusters' creatieve post maakt in een bepaald thema. Het meest recente thema van een van de deelnemers was: bomen. Ik maakte een boekje met deze boom als voorkant. De wortels borduurde ik erbij.

Afgelopen week kreeg ik post van mijn penvriendin uit Canada. Zij stuurde me een jaarkalender met elke maand een mooie foto van Alberta, de streek waar zij woont. Bij elke maand had ze een envelop bevestigd met daarin een kaart/brief en een klein cadeautje. Ik vond het zo'n leuk idee. Een beetje een adventskalender maar dan voor een jaar.

Ik besloot er eentje terug te maken, maar dan in de vorm van een boekje. Gelukkig heb ik oude boeken genoeg, dus ik vond al gauw een geschikt exemplaar.

De titel : the collector, vulde ik aan door er de woorden 'of months' onder te stempelen. Een verzameling van maanden dus.

Ik haalde de binnenpagina's eruit en plakte twaalf bruine enveloppen aan elkaar door de flappen van de ene envelop aan de andere vast te maken. Je werkt steeds met twee enveloppen en de achterkant van die enveloppen lijm je weer vast aan een nieuwe set. Zo krijg je een bladerbaar boekje. 

In elke envelop zit een brief of een kaart en een klein plat cadeautje. 

En de voorkant kun je vervolgens ook nog leuk versieren. 

Volgende week gaat het boekje op de post, samen met nog wat andere kaartjes voor Postcrossing. Ook zo'n leuk initiatief!

Stuur jij nog wel eens traditionele post?

Liefs,

Carolien

PS Als je je afvraagt hoe ik aan dat leuke, blikken brievenbusje kom, het is te koop bij Sostrene Grene voor 6 euro!

Nog een bijzondere overnachting

Het is het jaar van de bijzondere overnachtingen. In het voorjaar sliepen we in een boomhut, in juli op een woonboot en een maand later in dit... tja, wat is het eigenlijk...?

De mevrouw die ons rondleidde op het park had ook niet direct een antwoord paraat. "Laatst belde een vaste gast" vertelde ze. "Hij vroeg: is die eikel nog vrij? Dus sindsdien noemen we deze de 'eikel'". 

En daar lijkt 'ie ook wel een beetje op, niet?

Wat het ook is, dit huisje was weer heel bijzonder! 

Klein, maar met een grootse verassing in de vloer...

En bovenop een dakterras met een weids uitzicht.

We verbleven op Parc Buitengewoon en elk onderkomen is daar even uniek: van tipi tenten, yurts en tent lodges (compleet ingericht  met chesterfield bank) tot een ruimteschip, een bakkershuisje of dit schattige theehuisje aan het water...

En het leuke: alle huisjes hebben een eigen privé hottub.

Ontbijten kon je in deze oude kas (of erbuiten bij mooi weer).

Maar het leukste waren toch onze buren...

Je kon er zelfs voor kiezen om tussen de alpaca's te ontbijten!

En dat alles in ons 'eigen' Limburg, zij het dan wel helemaal noordelijk tegen de grens met Brabant. 

Het dorpje Gennep is zelf ook erg leuk om te ontdekken.

In de buurt kun je kanovaren over de Niers, de snelst stromende rivier van Nederland.

Een leuk adresje voor een bijzonder nachtje of weekendje uit!

www.parcbuitengewoon.nl

Zo, ik ben weer helemaal bij met het delen van mijn zomerse uitstapjes en dat is maar goed ook, want morgen begint de herfst. Op naar een nieuw seizoen!

Liefs,

Carolien

Een piepklein, onbemand boekwinkeltje

Soms kom je van die pareltjes tegen waarvan je hart een sprongetje maakt. Dat had ik tijdens een wandeling in Zuid-Limburg en ik, verscholen tussen groen, dit boekwinkeltje ontdekte.

Ik dacht eerst dat het een XL-minibieb was, totdat ik aan de muur de regels las. 

• De prijzen staan in de boeken.
• Voor vragen kun je op de bel drukken (na 14.00 uur)
• Betalen kan door het geld in een sigarenkistje te leggen of overmaken op xxx.

Ondanks dat het een klein winkeltje was, werd de ruimte volop benut om alle boeken te etaleren.

Van heel oud en antiquair...  

tot nieuwe uitgaves...

Deze ging mee naar huis!

Steeds vond ik weer wat nieuws....

En overal oude ansichtkaarten op de muur of grappige decors (en natuurlijk een ouderwetse fauteuil om in te zitten).

Het leukste van alles vind ik het vertrouwen dat deze eigenaar in zijn bezoekers heeft. Waar vind je dat nog?

Ik vernam later dat de eigenaar ooit in een grote boekwinkel in Maastricht werkte en na zijn pensioen dit winkeltje is gestart.

Ik denk niet dat hij er rijk van wordt, maar als hij andere mensen zo blij maakt als ik was, dan is zijn missie geslaagd!

Liefs,

Carolien 

De leukste creaties van hout

Het begon ermee dat ik hem, de man des huizes, wees op de app Pinterest. Na het zoveelste vogelhuis te hebben getimmerd, was hij toe aan iets nieuws. En dat vond hij in de app die ik hem voorschotelde. Het ene idee na het andere rolde van de printer. In de drie weken dat we vrij waren, zaagde en timmerde hij erop los. Van een pipowagen voor de cavia's...

en een picknicktafel voor de kippetjes...

  Tot een complete uilenfamilie van hout.

Toen een collega haar hondje verloor, maakte hij op haar verzoek nog dit kruisje tussendoor...

En daarna kwam het pronkstuk: een heerlijke mini veranda!

En daar zit ik nu elke dag wel eventjes met een boekje en kop koffie.

Ik besloot dat hij een eigen Instagram moest krijgen. Daar heeft hij overigens zelf niets mee, maar dat was met Pinterest in het begin ook :) Vind je het leuk om de houtcreaties te volgen, kijk dan op Instagram @hobby_hout. 

Liefs,

Carolien

PS Wist je nog dat ik een jaar heel grondig aan het ontspullen was?

Ja, precies... 

Reading between the lines

Altijd als ik iets hoor of lees over iets wat me leuk lijkt, dan noteer ik dat in een speciaal schrift. Zo staat het vol met lijstjes van boeken die ik nog wil lezen, plekjes in de eigen provincie die ik wil bezoeken, of vlak over de grens, leuke tentjes waar ik eens wil eten... Soms komt er weer wat nieuws bij en dan weer kan ik iets afvinken, zoals dit leuke doorkijkkerkje in het Belgische Borgloon

Reading between the lines wordt dit mooie kunstwerk van 10 meter hoog ook wel genoemd. Het bestaat uit 100 op elkaar gestapelde lagen staalplaat en door die stapeling blijf je van alle kanten een doorkijk zien naar de omgeving.  En die was heel mooi, want zo ver je kijkt zie je appel- en perenbomen. Hier wil ik in bloesemtijd nog wel eens terugkomen.

Voor de mooiste foto kun je het beste 's avonds gaan. En dan wachten tot de zon mooi ondergaat en steeds weer een nieuw effect geeft.

Sowieso is Borgloon een heel mooi gebied om te wandelen. Er zijn heel wat routes uitgezet en vooral geocachers kunnen er hun hart ophalen.

Het fruit hangt overal letterlijk voor het plukken.

En schattige huisjes als deze...

Ik bezocht het klooster van Colen en van daaruit liep ik door de velden. Daar kwam ik nog een kunstwerk tegen met de naam Untitled #158. Een ronde constructie met een uitzicht van 360°, ontworpen door een Schotse architect. Ook hij gebruikte latjes (maar dan van hout) waardoor je ook een leuk ruimtelijk effect hebt.

"Het kunstwerk heeft als doel de bezoeker een speciale ervaring te geven die refereert aan het religieuze en doet denken aan rondwandelen in een klooster" zo staat het op internet beschreven.

In dit gebied staat nog een derde kunstwerk, het zwevende kapelletje. Dat lukte niet meer qua tijd, dus die blijft geduldig in mijn schriftje staan om een andere keer te worden afgevinkt. 

Heb jij ook van dit soort lijstjes en wat staat erop?

Liefs,

Carolien

Castle on the hill

Het begon allemaal met deze foto in het boek 'Net over de Grens'. Een kasteel als in een sprookje! Ik wilde daar graag eens heen, zeker omdat het vanaf Zuid-Limburg maar anderhalf uur rijden is. Schloss Drachenburg in Konigswinter (bij Bonn).

In het echt was het net zo'n plaatje als in het boek! Zelfs nog mooier.  

Een stukje geschiedenis

Drachenburg is een kasteel uit de Rijnromantiek. Een jonge, rijke beursmakelaar besloot het in 1882 voor zichzelf te laten bouwen. Maar tegen de tijd dat het klaar was, overleed hij en heeft er dus nooit in gewoond. Het kwam in handen van diverse eigenaren en ten tijde van de Tweede Wereldoorlog werd er een school gevestigd voor de Hitler Jugend. Nu is het cultureel erfgoed. 

De weg erheen

Het ligt bovenop een berg en om er te komen kun je dit ouderwetse treintje nemen, dat continu op en af rijdt. 

Je kunt de weg ook bewandelen, dat deden wij. Daar ben je een half uurtje zoet mee, maar de tocht is de moeite waard. 

Want onderweg ontdekten we bijvoorbeeld deze leuke eetgelegenheid, waar we later terugkeerden.

Op de weg naar boven ligt halverwege ook 'Angela's Drachenkräutergarten': oftewel een kruidentuintje van een particuliere mevrouw die daarnaast ook (tweedehands) cadeauartikelen verkoopt. Zou ik ook doen als ik daar zo mooi woonde :)

Het kasteel

Voor 8 euro krijg je een entreeticket plus audiotour. Het kasteel heeft heel veel verschillende vertrekken, een expositieruimte en een tuin met eeuwenoude bomen waar je doorheen kunt lopen. Pas wel op voor de robot grasmaaiers die overal rond sjeesden (haha leuk contrast met de oudheid van het kasteel). Verder is er een grote museumwinkel met veel draken en andere sprookjesachtige spullen. 

Binnen vergaap je je aan alle kamers, die met authentieke onderdelen zijn ingericht.

Je kunt zelfs in het slot overnachten voor 230 euro per kamer (minimaal 2 nachten). 

Dit zijn geen gastenkamers overigens, gelukkig maar :)

Het allermooiste blijft het uitzicht dat vanaf elke kamer anders is, maar overal even adembenemend! Hier wil je toch zo aanschuiven...

Leuk detail vond ik ook dat overal de ramen openstonden, dat maakte het wat levendiger.

Vooral helemaal boven in de toren heb je een goed zicht! Bij goed weer kun je Keulen en Dusseldorf zien liggen.

We dronken er koffie en genoten van het uitzicht. 

Daarna bezochten we nog het oude dorpscentrum van Konigswinter met veel vakwerkhuisjes.

Er lagen best wat leuke winkeltjes en cafeetjes, maar heel veel was dicht en dat in het hoofdseizoen. Misschien omdat we er op een maandag waren? 

Deze minibieb was dan weer wel open :)

We besloten voor de tweede keer die dag de klim naar het kasteel weer te maken om daar halverwege te lunchen. Het  was een dag met een gouden randje (en een wolk in de vorm van een hartje :))

Groetjes,

Carolien