Ik besloot dit jaar te starten met een vega challenge. Geen vlees eten en kijken hoe ver dat ik kom. De hele maand januari is me dat gelukt. Huh, maar jij bent toch al vegetariër, vragen mensen vaak verbaasd? Nou, ik kook thuis altijd vegetarisch, (ook vanwege dochterlief die vanaf haar 13e geen vlees of vis meer eet) maar als ik ergens anders eet, dan neem ik soms wel vlees. Als ik de erwtensoep ruik in de kantine van het werk, dan denk ik: 'oh die is toch al klaargemaakt.' Of als iemand een feestje geeft en er staan bitterballen op tafel...
Dat is dan toch weer een beetje zwak he? Dus ik besloot om te kijken of het me lukt om helemaal vegetarisch te zijn. En zoals je aan bovenstaande foto kunt zien, van mijn lunch laatst met een vriendin, is dat in deze tijden echt geen straf! Er is zoveel te krijgen.
De eerste maand is me dan ook heel goed afgegaan. Toch kom ik soms in de verleiding. Vorge week nog, toen de geur van gebraden gehakt door het huis ging (want ja, manlief eet dan wel gewoon vegetarisch met de pot mee, maar neemt op gezette tijden toch zijn vlees).
Tijdens een bedrijfsuitje kwam ik erachter dat het toch nog niet zo vanzelfsprekend is dat er mensen zijn die geen vlees eten. Want daar werd helemaal niet naar gevraagd. Ik zag mijn challenge al stranden, dus heb zelf maar actie ondernomen door bij de locatie door te geven dat ik geen vlees eet. Dat was maar goed ook, want zowel het voor- als het hoofdgerecht bevatte een flink stuk vlees. Ik moest het doen met gebakken uitjes (mwaoh) en een plak knolselderij met een gepaneerd laagje (en die was weer wel lekker).
Eens kijken hoe lang ik dit vol houd en of ik me na dit jaar echt officieel 'vegetariër' mag noemen, of dat ik toch af en toe blijf spijbelen. Ik ben er nog niet uit. Want man, wat is vlees soms toch lekker!
Eet jij vlees?
Liefs,
Carolien