vrijdag 30 mei 2025

Bh's die blij maken

Mijn moeder van 92 bestelt graag bij firma de Witt. Dat is een postorderbedrijf waar je lekker ouderwets via een postkaartje je bestelling kunt doorgeven. Geen computer voor nodig. Ik vind het mooi dat dit nog bestaat. 



Als ik op bezoek kom, krijg ik regelmatig zo'n kaartje mee. "Wil je die voor me op de bus doen", vraagt ze dan, waarna enkele dagen later de bestelling volgt. Een stretch pantalon, streepjestrui of mooie bodywarmer. 

Toen ze laatst voor de derde keer op korte termijn een set nieuwe bh’s bestelde, moest ik er toch iets van zeggen. 

“Jeetje mam, wat moet je me al die bh’s?” 
Ze kijkt me schuldbewust aan. 
“Ach” zucht ze dan “die vorige pasten me allemaal niet.”
"Maar dan stuur ik ze toch terug” opper ik en open de ladekast die leeg blijkt. 

“ Ik heb ze weggedaan” zegt ze dan.

“Weggedaan? Die waren toch best prijzig” zeg ik verbaasd.

Ze haalt haar schouders op. “Ik wilde jou niet belasten met het terugsturen. Je hebt het al zo druk met alles en dan steeds die pakjes weer wegbrengen…. Maar maak je niet druk, ik heb ze naar het tweedehandswinkeltje gebracht hier in het verzorgingshuis."

Ik besluit het los te laten, maar verzeker haar dat ze het echt moet aangeven als iets niet past. Dat belooft ze. 

Als ik een week later weer bij haar ben, drinken we thee in het restaurant. Een bewoonster ziet ons zitten en snelt achter haar rollator naar ons toe. In de hand heeft ze een tasje.

Ze staat bij ons tafeltje en kan haar enthousiasme niet meer onderdrukken. “Ik heb net mijn slag geslagen in het winkeltje” jubelt ze als ze het tasje ondersteboven houdt boven de tafel. Er vallen drie setjes bh’s op tafel. Ik herken ze meteen.

“Kijk, gloednieuw met het kaartje er nog aan”, zegt ze.“ En precies mijn maat! Moet je voelen wat een kwaliteit.”

Mijn moeder vraagt haar achteloos wat ze ervoor betaald heeft. De mevrouw pakt de bh’s weer vast en stopt ze zorgvuldig terug in haar tasje, zodat niemand ze nog van haar af kan nemen.

“Twee euro” zegt ze dan en loopt met krasse schreden verder. Het tasje vrolijk aan haar rollator bungelend. ..

Twee euro.

Daarvoor kun je ze niet laten hangen...

6 opmerkingen:

  1. Begrijpen doe ik het zeker van je moeder en van jou, Lien.
    Moet er ook wel om lachen hoe jij het hele verhaal omschrijft.
    En die mevrouw die ‘n koopje van de dag had geef ik helemaal gelijk,laat ze niet hangen voor 2€😁
    Groetjes,Ger

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha briljant jouw woordspeling! Ik zocht een leuke afsluiter maar kwam er niet op. Heb mijn blog even aangepast :) Beter goed gejat dan slecht zelf verzonnen hahaha

      Verwijderen
  2. Ik snap je moeder helemaal. daarom bestel ik (behalve boeken) niets. En wat BH's betreft heb ik al een paar keer een paar nieuwe onderschept bij het uitzoeken van de binnengekomen kleding. Ik betaalde 1 euro meer dan bewoonster deed 😉

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi verhaal Carolien . Ik ben weleens de bon kwijt geraakt van iets dat terug moest. Dan vind ik de gedachte dat iemand er blij van word bij de kringloop winkel , heel erg fijn.
    Groetjes Brigit

    BeantwoordenVerwijderen

Lief dat je een berichtje achterlaat!