Afgelopen week volgde ik een cursus 'six words stories'. Verhalen vertellen hoeft niet moeilijk te zijn. Dat is het idee achter deze verhaalvorm van maar zes (!) woorden. Het concept kan trouwens ook worden gebruikt als dichtvorm. Naast een leuke schrijfoefening is het een creatieve manier om je hoofd leeg te maken. Maar een verhaal van zes woorden, hoe dan?
Het doet een beetje denken aan een Japanse 'haiku' waarbij je ook zo weinig mogelijk woorden gebruikt om als het ware 'een vingerhoed aan emotie' te creëren.
Het verhaal gaat dat de Amerikaanse auteur Ernest Hemingway ooit een hartverscheurend verhaal schreef van maar zes woorden:
Als lezer krijg je gelijk een heel beeld bij deze paar woorden. Wat is er gebeurd? Waarom zijn die schoentjes nooit gedragen?
Zelf aan de slag
- Als eerste oefening gaan we intuïtief schrijven. We krijgen een schriftje aangereikt en daarin mag je alles schrijven wat er in je opkomt: van de dingen die je thuis nog moet doen tot wat je op dit moment ziet. Deze oefening is bedoeld om je hoofd helemaal leeg te maken.
- Daarna kies je een woord dat de kern van je verhaal wordt. Bijvoorbeeld 'bloei'. Daarom heen ga je weer allemaal woorden schrijven die je aan bloei doen denken. Van bloemen en lente tot hooikoorts. Al die woorden schrijf je ook intuïtief op. Er is geen goed of fout.
- Vervolgens kies je dertig woorden die je het meest aanspreken en daarmee ga je groepjes van vijf maken. Wat hoort een beetje bij elkaar? Dit zijn de kernwoorden van je verhaal. Vervolgens vul je het op met vulwoorden (bijvoorbeeld lidwoorden of verbindingswoorden).
- Als je vast zit, dan helpt het om bijvoorbeeld in een Flow boek te bladeren om illustraties te bekijken.
- Bij een Six Words Story is het gebruik van leestekens erg belangrijk, zo leer ik al snel. Een komma of punt op de verkeerde plaats kan al gauw afbreuk doen aan het geheel.
Er kwamen al gauw wat ideetjes op papier:
Hoe kan
leegte
zo zwaar voelen
Zij ging uit,
hij ging aan
Te huur
wegens verhuizing
appartement
Uitgewoond
Mocht je ook aan de slag willen: probeer het gewoon eens!
De cursus werd trouwens gegeven door 'de positieve postbode': een alleenstaande moeder die een tijdje als postbode heeft gewerkt. Ze bracht de post rond in een bakfiets zodat haar zoontje gewoon meekon en ze geen oppas hoefde te regelen. Ze had altijd een blokje gele memo's bij zich waarop ze een inspirerende quote of lieve groet schreef om op de post te plakken. Gewoon als extraatje. Dat alleen al is een verhaaltje waard:
Zij bezorgde
post
en een glimlach :)
Deze kwam meteen in mij op;
BeantwoordenVerwijderenverdriet
maar niemand
die dat ziet.
Wow er schuilt een poeet in mij.
ik heb trouwens op dit moment geen verdriet hoor maar wel vaak gehad en niemand die er was. druk, druk , druk.