donderdag 25 januari 2018

Een pakje van 'boven'

Bijna achttien jaar woonden we bij elkaar in de straat. Jij aan het ene eind, ik aan het andere. Jij was die chique dame met dat grote huis. Directeur op een school. Veel verder dan 'goedendag' en een zwaai kwamen we meestal niet. Totdat ik je een paar jaar geleden in de supermarkt tegen het lijf liep. Je vertelde dat je een vervelende periode had gehad met borstkanker, maar dat het weer beter ging. En dat ik eens langs moest komen.


Ik weet niet meer precies hoe, maar een tijdje later zat ik ook echt bij je aan de thee. In je huis met lichte vloeren en kunst overal. Maar je bleek heel laagdrempelig en had veel humor. Er vielen nauwelijks stiltes.

Een hele periode later kwam je ziekte terug. Je stuurde me gelijk een appje. Ik vond het zo erg voor je, maar was tegelijk verbaasd dat je me als een verwant familielid op de hoogte hield van al die stappen die je moest ondernemen. Ik appte terug. Plaatjes en teksten om je op te vrolijken. Ik bracht je vers geraapte eitjes in de hoop dat die je eetlust zouden opwekken.

In het begin als ik langskwam zaten we samen op de bank. Later werd deze verruild voor een hooglaagbed. Jij lag en ik zat aan je voeteneind. We hadden altijd veel gespreksstof. Je vertelde me veel over school en hoe armoedig sommige leerlingen het thuis hadden. Dan ging je broodjes voor ze halen als je zag dat ze geen lunch bij zich hadden.

De laatste vrijdag dat ik bij je was bleek echt de laatste te zijn. We wisten het allebei niet. Ik zag wel dat je veel pijn had en belde met mijn zorg-collega's wat er te regelen viel. "Laat maar" zei je ineens en ik drukte mijn telefoon weer uit. "Houd maar even gewoon mijn hand vast."  We keken samen de straat in, onze straat.

De begrafenis was groots en meeslepend. Net als jij. Met paarden en een koets, live optredens en een lichtblauwe kist, jouw lievelingskleur. Net als de eerste keer in jouw huis voelde ik me misplaatst tussen al die chique mensen op de koffietafel. Ik at een broodje en liep naar huis. Automatisch keek ik bij je binnen toen ik langsliep. Waar maandenlang je bed had gestaan was nu een lege plek.

Onlangs kreeg ik een mail. Van je man. Je had iets voor me gekocht in de periode dat je zo ziek was. Je man mocht het pas aan me geven als jij er niet meer zou zijn, zo had je hem opgedragen.

Aan het pakje zat een kaartje van een galerij. Ik opende de doos en dit meisje van brons kwam tevoorschijn met een vogeltje in haar handen, op weg naar de vrijheid. Ik was er helemaal stil van.

Het staat nu voor mijn raam, kijkend over de straat, naar jouw raam.



En die vogel dat ben jij nu...

27 opmerkingen:

  1. Ook ik zit met tranen in de ogen...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Maar Lien toch, ik zit hier met de krop in de keel! Wat een topmadam was ze! Wat fijn om zo iemand als vriendin gehad te hebben. En het beeldje is prachtig. De symboliek al helemaal. Liefs.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Omzien naar elkaar. Verdriet is tranen vol goede herinneringen. Je was een goede vriendin, X

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ook hier stromen warme tranen naar beneden wat een lieve vrouw en wat een mensenkennis had zij om juist jou in haar hart te sluiten. Mooi!!
    X Es

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een mooie vriendschap dat maak je zelden mee ,en wat zal je genieten van dat mooie beeldje ik was tot tranen geroerd

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Tranen in mijn ogen, wat een mooi gebaar van vriendschap.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. ik weet niet wat ik moet schrijven. Ik zit hier op m'n werk me te verstoppen achter m'n beeldscherm.... mooi dat je haar hebt mogen kennen

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik kom af en toe eens lezen en reageer eigenlijk nooit .Maar wat is dit een mooi ontroerend verhaal
    Gr Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Een prachtig sentimenteel verhaal. Mooi hoe je er voor haar was.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Alleen maar stil.........
    wat een mooie vriendschap.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat zal ze trots op je zijn daar boven als ze dit " leest".
    Hoe anders dan je in eerste instantie denkt kunnen mensen zijn en wat fijn dat ze zoveel liefde van jou kreeg en ook voelde...anders had ze dit mooie sprekende beeld niet voor je bedacht prachtig....sterkte met het gemis van een mooie vriendin!
    Liefs Maia

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat ontroerend! Kippenvel en tranen in mijn ogen....
    Wat kan je toch ontzettend mooi schrijven wat je meemaakt!
    Lief dat je deze 'chique dame' op bent gaan zoeken en haar mooie momenten hebt bezorgd. Maar ook lief van deze dame dat ze jou dit mooie beeldje heeft gegeven als tastbare herinnering. Héél speciaal....

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat heb je dit mooi geschreven, tranen in mijn ogen. Wat fijn dat je er zo voor haar kon zijn en dat je nu zo'n mooie herinnering aan haar hebt. het zal wel leeg voelen in de straat.... sterkte. XX Esther

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat een prachtig verhaal. Ik heb kippenvel

    BeantwoordenVerwijderen
  15. wat een pakkend verhaal van 2lieve mensen die elkaar in het hart sluiten en dan weer moeten loslaten...mooie mensen

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Sterkte met het gemis.
    Het beeld is zo symbolisch mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Een geweldig mooi verhaal waarvan de tranen in mijn ogen schoten. Zo zie je maar weer dat ook 'chique' dames gewone mensen zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Wat een ontroerend verhaal, soms leer je mensen pas goed kennen als ze in een diep dal zitten. en als de bekroning op die vriendschap dan na het verlies, zomaar uit de hemel komt vallen... Dan ben je zeker stil. Groetjes El

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Ontroerend! Sterkte, je kan merken dat ze op een of andere manier ook bij jou hoorde en dat je haar ook zal missen.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Nou...slikt emotie weg tranen rollen over mijn wangen...dit is te mooi zo bijzonder....even slikken ...pffff......tis echt prachtig het beeldje.....maar wat een herinnering.....pffff heftig dikke kus van mij....jank weer verder ...slik....❤️❤️❤️

    BeantwoordenVerwijderen
  22. ohwww, wat een mooi afscheidscadeau is dat. Het moet fiun geweest zijn om haar te leren kennen en een stukje met haar mee te lopen naar het eind.

    Lieve groet,dinah

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Wat een bijzonder verhaal. Heel veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen

Lief dat je een berichtje achterlaat!