Een toren vol vrede

Soms ontdek je van die pareltje dichtbij waarvan je nooit eerder hoorde. Deze toren ten zuiden van Maastricht nabij Luik is er zo eentje. Ik las er bij toeval over in een toeristisch magazine en wist dat ik hem met eigen ogen wilde bekijken. 

Is hij niet indrukwekkend, deze toren van Eben Ezer? Genoemd naar de gelijknamige plaats waar hij zich bevindt. Het is een monument dat geheel in het teken staat van Vrede. Bovenop het dak staan vier gigantische standbeelden.

Elk standbeeld kijkt uit op een van de vier windrichtingen om hun symbolische vredesboodschap de wereld in te sturen. 

De toren is ontworpen in 1951 door kunstenaar Robert Garcet. Hij bouwde hem vervolgens ook eigenhandig geheel uit vuursteen, afkomstig uit de nabijgelegen groeven. Het ruwe uiterlijk maakt dat het gebouw zo indrukwekkend is, zeker gezien vanaf de achterzijde met z'n trappen. 

Er zijn maar liefst 7 verdiepingen (smalle, kleine trapjes!) en elke etage is in mythische sfeer ingericht met allemaal kunstobjecten die Robert Garcet ooit maakte: van geschriften tot sculpturen, alles lijkt te zijn bewaard. Liefhebben, denken en creëren zijn woorden die je overal terug ziet komen.

Wij waren die dag de enige bezoekers. Volgens mij is het er nooit druk, de tijd leek echt te hebben stilgestaan, zeker in het loketje waar je de entreekaartjes koopt (€ 6,50 per persoon). 

Je krijgt een dubbelzijdig A4tje mee waarin alle informatie staat, dat moet je naderhand weer netjes inleveren :) 

De beloning van je klimtocht naar de bovenste etage is natuurlijk het uitzicht vanaf het dak en het van dichtbij kunnen bewonderen van de immense standbeelden. Ik denk dat Harry Potter-fans hier hun geluk op kunnen. 

Zelf vond ik vooral de tuin, of liever klein bos, erg mooi. Er was op dat moment een leuke buitententoonstelling met kunstwerken die soms naadloos in de omgeving leken op te gaan.

Als bezoeker kreeg je een kaartje mee en kon je mee jureren door aan te kruisen welk object volgens jou moest winnen. 

Ik koos voor dit surrealistische tafereel, haha, gewoon omdat het me het meest deed glimlachen :)

Liefs,
Carolien