vrijdag 17 augustus 2012

De schil


Tijdens mijn cursus Creatief Schrijven kreeg ik de opdracht om een stukje te schrijven over het schillen van aardappels. Dagen liep ik tegen die opdracht aan te hikken; wat kun je daar nu over schrijven? Na een week heb ik uit wanhoop mijn laptop open geklapt en ben gewoon beginnen te typen. En nu deel ik dit verhaaltje met jullie. Gewoon, omdat hele eenvoudige handelingen voor sommige mensen vaak toch een beetje bijzonder kunnen zijn...

DE SCHIL

De schil krulde losjes in haar hand en belandde vervolgens als een spiraal op de houten keukentafel. Ze had het nog altijd in de vingers. Ondanks de reuma was dat iets wat niemand van haar afnam. De kracht in haar benen, haar gehoor, het zicht... alles werd geleidelijk minder, maar een gedegen huisvrouw was ze nog steeds. 

Vanochtend kwam ze ineens op het idee, bij het passeren van een groentezaakje in het dorp. Ietwat terughoudend had ze het kleinste zakje aardappelen gekocht en in het mandje van haar rollator gelegd. Als een kostbare schat die zorgvuldig bewaakt moest worden. Hoe lang geleden had ze voor zichzelf gekookt? Vijf jaar toch zeker. Ze dacht aan de flauwe aardappelpuree van tafeltje-dekje waarvoor haar kinderen haar na de dood van haar man hadden opgegeven. Onbewust trok ze haar neus op. Vandaag ging ze weer eens ouderwets voor zichzelf koken, misschien nog wel met een kaarsje op tafel.



Ze pakte een nieuwe aardappel uit het netje: een knoestig exemplaar met overal bulten, als de knokkels op haar hand. "Wat zijn jullie tegenwoordig schoon", sprak ze hardop. Ze legde het mesje even neer en keek voor zich uit. Ze herinnerde zich de aardappels die ze samen met haar opa rechtstreeks van het veld haalde. De dikke laag zand die ze eerst moesten verwijderen. Haar arm rustte tegen het tafelblad en trilde. Ouderdomsvlekken tekenden haar hand. Ze kon de bruine vlekken nog herinneren bij haar moeder, nu was ze er zelf mee bezaaid. 

Op de achtergrond klonk muziek uit de radio. Binnensmonds neuriede ze mee met de Duitse muziekzender en richtte haar aandacht weer op haar klus.


Hoeveel aardappels zou ze in haar leven hebben geschild? Vijf kinderen, een man die in de mijn werkte, zo'n dikke vijftien aardappels per dag, zeven dagen in de week... Ach, wie zal het zeggen? De hoop schillen werd elk jaar minder als er weer een kind het huis uitging. En nu lagen er maar drie kleine aardappels. Teveel voor haar maag, maar ze wist nu al dat ze ze alle drie zou opeten. Ze nam de laatste aardappel ter hand en maakte met het schilmesje een voorzichtige inkeping. De rest ging als vanzelf. De schil veerde zachtjes op en neer en maakte een klein dansje. Vervolgens belandde hij op het tafelblad. Ook nu weer in één stuk geschild, een flinterdun laagje. Broos, maar sterk genoeg om niet uit elkaar te vallen. Net als zijzelf...




57 opmerkingen:

  1. Wat geweldig mooi geschreven... Ik las je verhaal en zag het gewoon helemaal voor me, een oude dame in de winter van haar leven die aardappels aan het schillen is...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig geschreven...!! Je hebt talent.
    Groetjes, Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wouw ... prachtig hoor ... ik zou er niet op komen denk ik ... volgens mij krijg je een hele goeie beoordeling

    Fijne dag ... groetss Gerd@

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat is dít mooi! Een kostbaar kleinnood.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een prachtig verhaal erg mooi. En met zulke leuke foto's. Fijn zonnig weekend lieve groetjes Esther.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi geschreven, ik zie het zo voor me.. alleen je aantal aardappelen kloppen niet voor zo'n groot gezin... maar je details zijn prachtig. ha fijn weekend en groetjes Paula

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Talent in de dop & volgens mij heb je geen cursus nodig. Mooi verhaal i.c.m. de mooie foto's.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een mooi verhaal, Carolien. Zelfs zonder foto's kun je zelf beelden vormen bij dit verhaal.
    Wij waren totaal met zijn achten en mijn moeder schilde dagelijks zo'n 5 kg.
    Geniet van het mooie weer!

    Lieve groet,
    Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een fantastisch verhaaltje, echt zo mooi geschreven. Mijn complimenten

    groetjes joke

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een mooi verhaaltje, ik zie het helemaal voor mij!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wow wat een mooi verhaal is uit je pen geklommen, oh nee oops uit je vingers geglipst zo op die toetsen van je laptop, ze zullen op een gegeven moment eroverheen gevlogen zijn en konden dat creatieve brein van je zelfs niet meer bijhouden, maar het is je gelukt! Petje af, chapeau! Warme groetjes en dikke knuffels van Susan en bedankt nog voor je verjaardagswensen :).

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Nou ja wat geweldig goed geschreven !!! wanneer komt je eerste boek uit ???...liefs fijn weekend.....wat een geniet weer he???....xxx...

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Zo, dame petje af! Heerlijk geschreven, heerlijk om te lezen. Jij hebt talent!!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Leuk he, zo'n cursus? Heb ik afgelopen seizoen ook gedaan. En dan heb je zomaar een verhaal geschreven over het schillen van aardappels! Bijzonder, toch? Ik vind het erg mooi en de foto's passen goed, lijkt me leuk om meer van je te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Oh wauw, als je al zo'n mooi verhaal over een aardappel kan schrijven, dan wordt het hoog tijd voor het schrijven van een boek!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Prachtig verwoord, Carolien...het lange denken heeft je een heel mooi verhaal opgeleverd.

    Fijn weekend! Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  17. tjeemie wat heb je dat mooi neer gezet zeg zo mooi verhaal en herken het wel van in de zorg ...dat tafeltje -dekje...wat vele niet lekker vinden en verlangen naar hun eigen hapje ....super gemaakt zeg ,samen met de foto's gewoon compleet.. een dikke 10 ...fijn weekend....lieve groet rosita

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Mooi hoor! :)

    ik schil mijn aardappels nooit, hoeft niet, ze zijn zo hartstikke lekker!

    (maar dat doet geen afbreuk van je verhaal hoor, toppie)

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Prachig beschreven en dat vanuit zo'n opdracht! Ik heb van de week sinds jaren weer gelezen, en denk dat ik het maar vaker moet proberen, meer ontspannend dan achter de laptop hangen! Ben wel benieuwd naar wat Kris met haar aardappels doet trouwens!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wat prachtig heb jij dit opgeschreven, en je hebt duidelijk schrijvers-talent hoor...
    Maar dat was mij al eerder eigenlijk opgevallen Carolien.....Als ik een aardappel schil probeer ik ze zonder dat het schilletje breekt in een keer te schillen en als het mij goed lukt mag je een wens doen....ik weet niet wie mij dit ooit heeft verteld maar ik ben dit nooit meer vergeten....En natuurlijk blijf ik oefenen...ha,ha,
    ik wens je een fijn weekend en lief groetje...ELLY.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Dank voor je leuke reactie! Moet wel zeggen dat ik dit idee bij iemand anders gezien heb... Ik weet alleen niet meer bij wie. Ik vond het zo leuk om kort & krachtig (das althans de bedoeling!) met een foto te laten zien waar ik die dag mee bezig ben geweest. En aangezien ik een schoenen- en jurkjesfestish heb... :)

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Ja, ik kijk er zeker tegen op!!Wat fijn om te horen dat het jou mee viel. Dat soort verhalen hoor ik nu graag. Aan de andere kant kan ik niet wachten tot het zo ver is en heb ik zoiets van: kom maar op. Ik ga sowieso naar het z-huis en daar hebben ze pijnstilling als het nodig is. Geeft me ook een rustiger gevoel :)

    BeantwoordenVerwijderen
  23. WAUW!!! Van mij krijg je een dikke 10, prachtig stukje tekst...ik heb genoten:))))

    Liefs,Sab

    BeantwoordenVerwijderen
  24. wat schattig!
    ik moest meteen denken aan de voorstelling afgelopen week van 'knol d'amour' bij de boulevard in den bosch (zo'n theater festival). Daar was een "voorstelling" die ging over aardappels. Je kon dan je eigen aardappel schillen en dan in het huisje afgeven. aan de buitenkant waren er dan allemaal koptelefoons waar info werd gegeven over aardappels. Bij de laatste koptelefoon werd dan verteld dat ze jouw aardappel hadden ontvangen (ziet die er zo uit? met van die hobbeltjes en was die geel, ja inderdaad). Nou dan is hier uw zakje homemade frietjes van je eigen aardappel. Grappig he! De kindjes vonden het ook erg leuk.

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Heerlijk lien....ik zAg het voor me!
    Alleen de hoeveelheid aanpassen ;_) En zet de persen maar aan!

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Prachtig.. meer woorden zijn overbodig..
    fijn weekend!
    liefs, Nancy

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Ik ga zo mijn aardappelmandje pakken...als ik zo naar de schillen kijk...met jouw verhaal in mijn hoofd dan schil ik zo een paar kilo weg...

    Lieve groetjes,
    ♥Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Ohhhh Lien wat prachtig....ik werd er ontroerd van zoals jij dit schrijft is gewoon zo echt!!!
    Van mij krijg je een 10 !!!!

    lieve groetjes Fia

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Je hebt talent, hier moet je echt wat meedoen!

    Fijn weekend. Lieve groet, Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Wat een mooie en ontroerende woorden, heel knap gedaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Ik heb je bloig net ontdekt! Leuk. Ik ga je volgen.....

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Ontroerd! Mooi geschreven, wauw.
    Liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Och zo schoon...je hebt talent, da's duidelijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  34. Mooi gescherven! Proficiat!

    Groetjes,
    Jeanine

    BeantwoordenVerwijderen
  35. Ik dacht dat ik hierop gereageerd had, maar kan mijn reactie niet terug vinden. Ik kwam nog eens lezen, want ik vind het echt een prachtig verhaal. Het is precies de reden waarom ik in het verpleeghuis een kookclub gestart ben een paar jaar geleden. Het project loopt nog steeds met veel succes. Ook al ben ik er niet meer bij betrokken (hoewel ik soms nog wel samen eet met de bewoners, als ik genodigd word) Mooi geschreven, mijn complimenten! Liefs MiM

    BeantwoordenVerwijderen
  36. woh, wat mooi geschreven, er is vast wel een blad die er belangstelling voor heeft.....super en ik zou zeggen, ga zo door. X

    BeantwoordenVerwijderen
  37. Wat een geweldig verhaal veel herkenbare fragmenten ,heb het gevoel dat het vervolgt word zo goed geschreven bedankt Gr. Marloeskreatief

    BeantwoordenVerwijderen
  38. thanx meid voor je super mooie kaart!!! Hij krijgt een mooi plekje.

    BeantwoordenVerwijderen
  39. Ga je zeker volgen ben je 300 ste ook leuk Gr. Marloeskreatief

    BeantwoordenVerwijderen
  40. Hoihoi,

    Ik moest weer even een beetje "bijlezen" hoor op je blog...het was te lang geleden...

    Een heerlijke vakantie heb je zo te lezen en te zien! (mooie foto's) gehad.

    En waterballonnen...altijd feest! Hier is het ook altijd een succes :)

    Groetjes Corine

    BeantwoordenVerwijderen
  41. Lieve Lien-Waw-sprakeloos goed geschreven-dat zou je vaker moeten doen-stukjes geschreven tekst van jouw hand-mooi-mooi-mooi. Fijne zondag-echt een dag om veel te schrijven...Succes-xxx-Sil

    BeantwoordenVerwijderen
  42. En ik ben helemaal verliefd op je pipowagen.

    BeantwoordenVerwijderen
  43. Wat goed geschreven zeg! Heel mooi!

    Groeten Maaike

    BeantwoordenVerwijderen
  44. ofwel heb je op die cursus al heel veel geleerd, ofwel heb je heel veel talent, maar dit is echt prachtig!

    BeantwoordenVerwijderen
  45. Wauw wat schrijf jij goed! Ik ben op dit moment ook aan net schrijven, maar dit is erg mooi geschreven. Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen

Lief dat je een berichtje achterlaat!