vrijdag 16 september 2022

Een les over loslaten

 “Zullen we liever de tafel bij het raam nemen, daar is meer licht. Ik vind die hoek zo donker.” Ze lacht me toe en steekt haar hand uit. “Anneke”, stelt ze zich voor. “Als je het licht kunt opzoeken in het leven, moet je dat doen.”

Die openingszin blijkt al gauw haar levensmotto. Een zinnetje waar ze zich aan vasthield toen ze drie jaar geleden van een druk leven in het Gooi noodgedwongen verhuisde naar een verpleeghuis in Limburg. “Ik was 70 en stond volop in het leven. Ik had mijn huisje in het Gooi, veel vriendinnen, deed alles op de fiets. Ik was altijd druk. Zo ook die ene dag. Ik had de boodschappen binnen en wilde ze gauw inruimen om naar mijn volgende afspraak te gaan: het gezin waar ik op kinderen paste. Toen viel ik over een matje in huis.” Het is even stil. Haar armen rusten op de leuning van haar aangepaste rolstoel. Na een korte adempauze vervolgt ze haar verhaal. Hoe ze bij die val onmogelijk overeind kon komen. Pas de dag erna werd ze door een kennis gevonden en naar het ziekenhuis gebracht waar ze een driedubbele nekbreuk constateerden met een dwarslaesie als gevolg.

“We weten niet of je moeder ooit nog kan lopen.” Die zin spraken de artsen uit tegen haar enige dochter, die ze door het jong overlijden van haar man grotendeels alleen heeft opgevoed. Het raakt haar nog steeds als ze daaraan denkt. “Ik lag er voor dood. Mijn zus was al de begrafenis aan het regelen.” Maar ze kwam er bovenop en ging revalideren. “Ik kon niets meer zelf” blikt ze terug. “Mijn tanden poetsen, zelf naar de wc, alles moest ik weer leren. Ik kreeg mijn armen niet meer omhoog en kijk nu eens.” Ze tilt haar arm in de lucht en kijkt er zelf bijna verbaasd naar. “Wat een rijkdom dat ik dit weer kan!”

"Wat een rijkdom dat ik mijn arm weer kan optillen"

Ze leerde het allemaal weer hier in het zuiden. Geen logische stap vanuit het Gooi merk ik op. “Mijn dochter woont in Limburg en wilde me in de buurt hebben” licht ze de keuze toe. “En hier was als eerste plek. Ik kende Limburg alleen van de wandelingen in Noorbeek, vroeger met mijn vader. In Kerkrade was ik nooit geweest, maar ik vond het gelijk leuk. Een fijne mentaliteit en veel minder gehaast dan in het Gooi. Ik voelde me hier meteen thuis.” Ook over haar nieuwe woonplek is ze erg te spreken. “Er is altijd iets te doen hier en ik doe overal aan mee. Van yoga en rolstoeldansen tot kienen en schilderen.” Dat laatste vindt ze het leukste. “Het is ontspannend om creatief bezig te zijn. Ik ga ook graag naar het kapelletje hier of naar de bibliotheek in het centrum.” Haar leesbril hangt dan ook pontificaal om haar nek, als een dierbaar sieraad. “Ik lees zo graag. Over astrologie en alternatieve geneeswijzen. Maar ook elke dag de krant. Wat speelt er veel nu hè? Oorlog, corona, de stikstofcrisis. Ik ben ook geïnteresseerd in politiek. Dan knip ik interessante stukjes uit en plak ze in een schrift. Dat knippen en plakken is dan weer hele goede therapie. Echt, ik kwam altijd tijd tekort en daarin is niets veranderd…”

"Ik kwam altijd tijd tekort en daarin is niets veranderd"

De tijd die ze nu heeft om rustig te lezen, ziet ze ook als een cadeautje. “Het hele leven is een cadeautje,” zegt ze plots heel serieus. “Ik geniet elke dag, weet je dat? En ik heb nog steeds al mijn contacten behouden met vriendinnen en clubjes waar ik bij was in het Gooi. Dan komen ze een dagje met de trein naar Kerkrade en dan hebben we zo’n lol!”

“Dat begrijp ik” zeg ik en ze lijkt even verbaasd. “Dat al uw vriendinnen willen blijven komen. Zo positief als u in het leven staat.” Ze wuift het weg. “Dit is hoe ik in elkaar zit. Ik kan uren naar de wolken buiten staren, de mooie luchten. Natuurlijk heb ik een harde les gehad. Eigenlijk speelt loslaten de grootste rol in mijn leven. Je moet niet willen vasthouden aan zaken die zijn geweest. Als je loslaat, kun je oprecht weer gelukkig zijn…”


------------------------------------------------------------------------------------------------------

Deze column schreef ik voor ons zorgmagazine. Voor elk nummer ga ik koffiedrinken met iemand die zorg ontvangt en over die ontmoeting schrijf ik een stukje. De naam van mevrouw heb ik om privacy redenen gewijzigd.  

16 opmerkingen:

  1. Ja dat loslaten van oude dingen in je leven valt vaak niet mee ,maar als je het inderdaad eenmaal hebt gedaan ziet het leven er ook anders uit en je heb ook lessen eruit geleerd vier de dag en het leven hoe moeilijk het soms ook is gr j.s

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Merci voor dit mooe, wijze verhaal! Els (DDFZ)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Diepe bewondering voor deze mevrouw. Wat een vechter! Alleen snap ik een ding in dit verhaal niet: ze paste ergens op kinderen en kwam die keer dus niet opdagen. Dat is toch raar, dan ga je toch bellen en als er niet wordt opgenomen dan ga je toch bij dat huis kijken? Vooral als je weet dat iemand alleen woont.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja toen ik het verhaal eenmaal thuis uitschreef glipte dat ook door mijn gedachten? Geen idee eigenlijk... ik moet het haar nog eens vragen!

      Verwijderen
  4. Mooi verhaal en respect voor die mevrouw. Je weet nooit hoe je zelf met zulke narigheid om zal gaan en je kan alleen maar hopen dat het een beetje zal gaan op deze manier.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Diep respect voor deze mevrouw. En inderdaad je snapt waarom haar vriendinnen blijven komen. Ik heb genoten van je verhaal.Liefs van Ingrid-Katrien.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Geen straf om zo iemand te bezoeken Carolien. Wat een positiviteit, geweldig. Fijn weekend. Groetjes van Brigit

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat mooi…..het doet mij echt wat…loslaten…ben er zo druk mee bezig ….het lukt mij aardig gelukkig…het gaat steeds beter met mij….alhoewel ik afgelopen donderdag ook bijna lang uit lag ver het deurmatje 🙈 moest zo nodig plassen toen ik thuis kwam dat ik niet goed opletten….pffff vreselijk als je dit dan leest….liefs van mij 🍀❤️🍀🙏

    BeantwoordenVerwijderen
  8. wat een raak verhaal en wat een respect voor deze vrouw!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Nice writeup!
    Latest Showbiz News and showbiz gossip on Trends and Juice. Entertainment and Media Updates!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een mooi verhaal. Een interessante vrouw die jij mooi beschrijft.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een bijzondere en positieve mevrouw is dat! Wat een fijn gesprek moet dat zijn geweest.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Een geweldig verteld verhaal, wat een heerlijk positieve vrouw, zo zouden meer mensen moeten zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat een bijzonder verhaal. Bewondering voor mevrouw. Jij hebt het verhaal mooi bes hoeven. Groetjes MtN

    BeantwoordenVerwijderen

Lief dat je een berichtje achterlaat!