Op scooteravontuur door Zuid-Limburg

Dit is er eentje die op mijn lijstje van 'nieuwe dingen om te proberen' kan: op een scooter rijden. Was het voor herhaling vatbaar? Niet echt. Maar heeft het me iets gebracht? Ja, naar de mooiste plekjes!

Op fotosafari door mijn eigen provincie met een ervaren fotograaf. Dat klonk te leuk om te skippen. En die scooter? Oh dat was bijzaak. Pas vlak voor de tocht begon ik me een beetje zorgen te maken. Is dat wel te doen als je geen ervaring hebt met brommers of wat dan ook en als je - in mijn geval-  erg onhandig bent.  Het antwoord was 'nee'. Want binnen no-time lag ik met scooter en al onderuit. Ik draaide de handvaten naar me toe om te remmen, maar bleek gas te geven.

Haha, geen zorgen. Ik stond op en ging door en na 10 minuten had ik het - enigszins-  onder de knie. Het gaf vooral een gevoel van vrijheid. Het was een elektrische scooter dus geluidloos toefden we met de groep door de mooie heuvels in het Zuiden. 

En kwam op plekjes waar ik nooit eerder was. Deze plek op de foto hierboven wordt ook wel het Toscane van Limburg genoemd.

We leerden niet alleen nieuwe plekjes kennen, maar kregen ook tips & trics om met je smartphone de mooiste plaatjes te maken.

Bij dit veld vol zonnebloemen ging het bijna weer mis. Ik wilde uit enthousiasme remmen, maar gaf dus weer extra dot gas. Gelukkig staan ze nog overeind hoor!

Mijn vriendin maakt altijd foto's van mij in actie.
Ik lijk hier wel een gestrande astronaut :)

Conclusie?

Het was mooi. We waren melig en hebben veel gelachen. Scooter rijden is niks voor mij. Ik kom nog wel eens terug met de auto of fiets. Want de nieuwe plekjes die ik heb ontdekt waren absoluut de moeite waard. 

Ik was eerst een beetje  teleurgesteld in mezelf over zoveel onhandigheid, totdat een vriendin de dag erna zei: "dat je dat durfde, dat zou ik nou nooit doen."  

Dus lekker puh naar al die mannen uit het groepje die het wel meteen onder de knie hadden.

Ik had het gewoon nog nooit gedaan.
En dacht dat ik het wel kon...